Κουλτούρα του καλοκαιριού…

Ας ήταν όλα ήσυχα, πνευματοποιημένα

Του Ιουλίου αφομοιώνοντας την θαλερή φωτιά,

Μνήμες, φιλιά, αγκαλιάσματα, ο ήλιος

Που δεν ασχήμυνε ποτέ του τι,

Μακριά μου πού είσαι, πού χαμογελάς

Αφήνοντας να πέσει μία λάμψη

Πάνω στην άμμο,- περνά η ζωή,

Οι αυτοκρατορίες γέρνουν,

Της θάλασσας το ευαγγέλιο έχει μια νομιμότητα πελάγου,

Στον αέρα κρατιέται το πουλί, ζυγίζεται

Μήτε κουνώντας τα φτερά του, μήτε

Από τον τόπο του να κουνηθεί- τι

Σκέφτεται;

                   Στον ασβέστη παραδίνονται οι ανατολές,

Μυγάκια πετούν σε σμήνη ατιμάζοντας το οξυγόνο,

Στην ταραχή αναπνέω και αναπνέεις.

Αποφλοιώθηκε το καλαμπόκι, ψήθηκε στον ήλιο,

Του νερού η δόξα προς τον κάμπο τραβά,

Και στις παραλίες τα κορμιά λεπτουργούνται από την σμίλη του αέρα

Που σκορπά ένα επικό χάδι προτού χιμήξουν στην θάλασσα.

Ερωτιδέα ήλιε, φέρτην κοντά μου, άνοιξε τις αγκύλες του πόθου της,

Σχηματίστηκε από αιθέρα και στον αιθέρα επιστρέφει

Τελειώνοντας μία για πάντα με τα επίγεια.

Μετρώ: ο χρόνος δεν μετριέται-

Μόνο οι συμβατικές μας διαδρομές, μέρες, βδομάδες, μήνες, έτη,

Στον κάλαθο των αχρήστων συσσωρεύονται του σύμπαντος..