Βήματα στην άμμο…

Ο ήλιος έχει θάρρος παιδιού.

Στον ουρανό ξαπολά τα χρυσάφια του.

Λάμψεις πάνω σε όλα, ντόμπρες λάμψεις και κρότος

Από μια κάννη που σημαδεύει την μέρα.

Στην άμμο ίχνη από την ξυπόλυτη κοπέλα,

Ίχνη μικροί κρατήρες που μέσα τους το κύμα θα παίξει,

Ίχνη ανεξιχνίαστα.

Διάφανος λίγος αέρας,

Οικείος, μεταγλωττισμένος.

Σε σιωπή ανάγονται όλα, σε σύνεση.