Μανιφέστο πίσω από ένα σκίρτημα της αθωότητας…

 

Αψηφώντας αψιμαχίες της πραγματικότητας και καταφεύγοντας σε αλάνες των ονείρων

Σκέπασα τα λάθη μου με συμπάθεια κι ιδιωτεύω

Σκουπίζοντας δάκρυα μεταμέλειας και πόνου-

Με κατέφαγε το ζωντανό μαχαίρι της ζωής, διαμελίστηκα και μένω

Σε ένα καλυβάκι μοναξιάς, σαν ιερέας

Που σκοτίστηκε απ’ την αγρύπνια κι έμεινε

Μόνος, παντέρημα μόνος-

Πού ανήκω ή ανήκα

στο παρελθόν

Αλλού από μια χώρα της μελαγχολίας- και ο νους μου

Τρέχει σε άγνωστες καταφυγές να βρει μια λύση

Που εξηγεί τα πάντα λογικά και ακέραια…-

Αυτό που έχω τώρα πάντα είχα:

Τιποτένιο κι ελάχιστο, μηδενικό

Που μου αρκεί και δεν ορθώνει ούτε καν την ματαιοδοξία μου· υπάρχω

Όπως η ανάσα μου θέλει: αθώος

κάθε μέρα αθωότερος· τονίζοντας

Του πόθου μου το φως που ιερότητες ζητάει…

Εκτίμησε όσον παράδεισο σου περιγράφω!...

Ένταση η αφ’ εαυτού..

 

Ζώντας μέσα στην ένταση των αποχαιρετισμών

Βανδαλίζω την γαλήνη του απογεύματος.

Ετούτο το ευθύ ερωτηματικό με χλευάζει

Τρεμίζοντας μέσα μου τις ολοκληρώσεις των συμπερασμάτων.

Επιφάνεια σε αφάνεια κι ίσως

Ένας βαθύς συριγμός από φωνήεντα εξανεμισμένα για να σταθούν

Στην μετέωρη πλατφόρμα των κατακτημένων εδαφών

Της φαντασίας.

Σκοτεινιάζοντας έχω φωταγωγηθεί από απρόσμενη λάμψη

Ενός ποιήματος σε διάρκεια.

Προσπαθώ τον εαυτό μου.

Αντέχω εμένα.

Α μοναξιά δωράκια που μου έδωσες!

Πολλά σου χρωστάω!

25/9/2022

Ψηφιδωτό δαγκωμένο από κάθε μεριά…

 

Άντε πες μου εσύ πόση ευφράδεια πεδιάδας χώρα μες τον άσπρο λαιμό του περιστεριού και πόσος

Καημός στο ποίημα μου που καθιζάνει...

*

Ναυάγιο που θα συμβεί όταν σε μια γαλήνη η σιωπή θρυμματιστεί αναπάντεχα. Και μένει ο μίσχος απλοποιημένα απροστάτευτος

Στον ρου του χρόνου και στην ασυνέπεια της ιστορίας..

*

Ζώντας παράλληλα σου αφαιρούμαι από χρόνια και χρόνια

Και καταφεύγω στο στήθος σου ανοίγοντας ρήγμα στην ανερμάτιστη αιωνιότητα...

*

Ετούτη η αόριστη εξουσιοδότηση να νέμομαι όνειρα ανεκπλήρωτα πολύ κουράζει τις πεποιθήσεις μου

Λυγίζω σαν σε θύελλες να μην πιστεύω και να με χτυπούνε..

*

Στις τσέπες της ψυχολογίας μου βρίσκω μια φύση ακμάζουσα..

*

Αφρόντιστα πάνε μες τον αγέρα τα γιασεμιά

Και εκπυρσοκροτούν με απρόσμενα θάρρη

Τα δένει μια ζωντανή μουσική

Από κείνες που ξεκλειδώνουν παράδεισο

Ομονοώ να μην λείψει κανένας

Από τα ποιητικά παραμύθια μου

Θα θυσιάσω τα πάντα μου

Για μια γαλήνη ολοστρόγγυλη.

*

Ίσως σκέπτομαι με αντίκρισμα ουρανών, ίσως εξαρτώμαι από εικόνες και πληθυντικές εικόνες

Πάντως οι επιδιώξεις μου έχουν τίμημα θανάτου

Κι αυτό δεν με φοβίζει πια

γιατί συνήθισα να δυσκολουπαρχω!!

*

Όσο φλομώνουμε από επαναστάσεις τόσο αδειάζουνε τα υδραγωγεία των ιδεών μας!!!

*

Σ αυτό το γλέντι το ξεθωριασμένο όλοι θα διψάσουμε για συμπάθεια και έρωτα! Καλημέρα!

*

Λυπήσου αυτούς που τους αρέσει να παραμυθιάζονται ενώ το ξέρουν ότι ο χρόνος είναι ένας βρικόλακας θανάτου...

*

Τρώω με ειλικρίνεια τον ψυχαναγκασμό μου

Σαν ένα ψωμί που ποτέ δεν με χόρτασε

Κι όπως βυθίζομαι σε κάτι απροσδιόριστο

Μπουρμπουλήθρες ανεβαίνουν από τον βυθό μιας ψυχολογίας τεθλασμένης.

Αριστοκρατική καπετανοσύνη..

*

Αυστηροί όγκοι σαν αυστηρά τολμήματα σαν αυστηρές Ιδέες. Γεμάτα μυστικά του γαλαξία που υποκρύπτει. Όταν εκμυστηρεύτηκε ο πάλαι θεός

Η γη γέμισε πλησμονή και φαντασία!

*

Πόση τάξη καταναλώνουμε για να πετύχουμε μια ευλογημένη αταξία;

*

Τσαλάκωσε τα πάντα ο αδηφάγος μας πολιτισμός.. Ποιος θα μας σουλουπώσει;

*

Διαβάζοντας μια ιερογλυφική σιωπή και έναν παράξενο ήλιο!!

*

Περιέχω την συντριβή μου και επειδή το ξέρω αυτό κλείνομαι στον εαυτό μου τον ρακένδυτο..

*

Ζητάνε κατεύθυνση οι αγρύπνιες μου και ξεσκολίζω από μια μάθηση που με παγιδεύει.. Είμαι εγώ που είσαι εσύ και είμαστε όλοι. Ναρκαλιευτής σε ένα πέλαγος της φαντασίας!!!!

*

Μέσα στο ξαφνικό μπουρίνι μένος της ανωμαλίας άστραψε και βρόντηξε

Όλη η πλάση τσαλακώθηκε

Έτσι απλά και ξαφνικά....

*

Διαμελίζομαι από τα γεγονότα. Μπορεί να με ανασυνθέσει μόνο μία μοναξιά

πιο εποικοδομητική από ένα φεγγάρι που τροφοδοτεί την αγρύπνια μου.

*

Στο ψαχνό του μήλου χώρα η αμαρτία μας και ένας παράξενος εκδιωγμός...

*

Χαράσσονται οι έννοιες μέσα σε ένα μεσημέρι γενναίου πυρετού!!!

*

Δίνει αναστάτωση στις προθέσεις μου μια φύση που χλιμιντρά γύρω μου χιλιόδοξη!!!

*

Περιμαζεύω ένα χάος κι από τις τσέπες μου εξέχει ένα τρύπιο δολάριο

Μηδέν αγοράζω και μηδέν πουλώ...

*

Δώρο ο άνεμος και το βαθύ ‘’μυστικό’’ του Τίποτα

Δώρο η πνοή του πάνω στις βλεφαρίδες σου

Όλα τα καταστρέφει ο Χρόνος

Και σ’ όλα σπέρνει ποικιλότητα

Εσύ ακουμπάς το φεγγάρι

Και τονίζεσαι από τα αργυρά πλοκάμια του-

Των ποιημάτων μου ιερωμένη!

*

Η ακραία και η πάντα μόνη της…

Περιπέτειες φέρνει το φεγγάρι σε σένα και μελαγχολία απίστευτη.

Αποκαλύπτει τα φτερά σου και την λυρική σου ενδυμασία.

Την βολή σου που ξεβολεύει τα κατεστημένα.

Την κτήση σου όταν καμία κτήση δεν μπορεί να υφίσταται.

Την έπαρση να είσαι και να μην είσαι εκεί.

Την φιλαυτία σου!

Και εδώ που ανοίγει ο κύκλος των αντιφάσεων

Μια διαλεκτική γαλήνη ξεδιπλώνει έννοιες που παραωρίμασαν

Και πέφτουν.

Στοχάζεσαι όσα στοχάζεσαι και λείπει ακόμα κάτι.

Είναι ένα σύμπαν κουφό που δεν κατανοεί τις επιθυμίες σου.

Ούτε τον έρωτά σου δεν κατανοεί που οριοθετεί συνέχεα καινούρια πάθη…

Πύλος 20//9/2022