...

...

ΕΠΙΣΚΕΠΤΕΣ ΚΑΙ ΦΙΛΟΙ ΜΟΥ..

31 Αυγούστου 2024

Γνώση του τέλους και ο λυπηρός μας απολογισμός…


Δοκιμάζοντας και την πλάνη, ευτυχής είμαι και που έσφαλα.
Συνομιλώ με έναν αοράτου φύσεως συνομιλητή και λέμε για το άγιο μεροκάματο.
Πατήσαμε σε λάσπες πέσαμε ορθοποδήσαμε σκοντάψαμε πέσαμε σηκωθήκαμε πάλι.
Χαθήκαμε μέσα στην άτεγκτη νύχτα κατάπιαμε τον θόρυβο
Του βιοπορισμού στερεωθήκαμε στο τοιχαλάκι μιας ελπίδας.
Κάθε ψιθυριστή παρότρυνση ήταν η ορμή μας καλουπωθήκαμε
Με τολμηρές ιδέες αυθόρμητα
Πιστέψαμε στον θρίαμβο των οικουμενικών γεγονότων ελληνίσαμε!
Για να συγκρούεται η ηλικία μας με την φρεναριστή συνείδηση
Δαγκώσαμε τον αετό του ξεριζώσαμε
Το τρυφερό λαρύγγι…
Χωρίς μια μέρα να οπισθοχωρήσουμε φτάσαμε με αναρριχήσεις ματωμένες
Να εικονογραφούμε την ωραία θλίψη
Του προδομένου επαναστάτη…
Τώρα κατανοούμε την κατάληξη:
θα αποτεφρωθούμε στην μεγάλη Απουσία…
Θα φύγουμε σημαδεμένοι με το έμβλημα ενός αχάριστου καιρού…
31/8/2024
Μπορεί να είναι εικόνα 6 άτομα

29 Αυγούστου 2024

Προ του ολίγου και προ του αλόγου…


Δεν το διασκεδάσαμε όσο έπρεπε το ημερινό φεγγάρι:
Σε πανηγύρια με μια φούρια σε μυτιληνιό χωριό
Κάπου σε χρόνια περασμένα τότε που χορεύανε
Τα κέφια μας και πάνω απ’ όλα τότενες κυριαρχούσαν
Στο πάνω καφενείο που μαζεύονταν οι γεροντότεροι
να ξαποστάσουν και για να κουτσομπολέψουν σαν
σ’ έναν τύπο άγραφο, προφορικό….
Ο κόσμος κείνος -ο γραμμένος
στο μυαλό μου απόψε
ζωντανεύει·
ζεϊμπέκικο βαρύμαγκα που στριφογύριζε
με δαγκωμένο το τραπέζι κι όλο έφερνε
γύρες μες την μαγκιά και μες το άντρο της υγείας…
Για να ευτυχήσεις το αυθεντικό κουκούλι
θα πρέπει να υπάρξεις φωτεινός μεταξοσκώληκας! Το σκέφτομαι
πάντα.
Και για να πιάσω απ’ την ανάποδη τα ωράρια μηδένισα
τα κοντέρ
και έφυγα από την κάθε αγρύπνια:
Πιτσιρικάς που ήρθε να γνωρίσει χώματα τα πατρογονικά του.
Μ’ ακολουθούνε οι εικόνες και τα αισθήματα…
Τα κουβαλώ και μεταβάλλομαι σε έναν
φυλακάτορα
που μόνο το αίμα του πιστεύει…
Ζω για να καταβάλλομαι απ’ τον καημό….
29/8/2024

24 Αυγούστου 2024

Επανα-υπολογισμός…

 

Λεπτός αχόρταγος εκνευρισμός, μια λαίμαργη εικόνα
Της νύχτας που αποθρασύνει τις σκιές να ανταμωθούνε
Με τους φόβους μας, κλονίζουν
Του ποιήματος την πανδαισία περισσότερο
Από του φεγγαριού την φραστική παραμυθία
Κι εγώ να αφήνομαι να μην με αγγίζει ούτε δέος ούτε έκπληξη….
Κλειδωμένος και αυθαίρετος πίσω από ξεπνοϊσμένους ουρανούς και θρησκείες
Που κόσμησαν την εφηβεία μου κομίζοντας πληρότητες
Των επιβεβλημένων νοημάτων- τώρα μια θέληση
Ελευθερόστομη έχω
Και υπολογίζω βασανιστικά τις κυριολεξίες μου!
Δεν αγαπώ καμία εχθρότητα, ξέρω
Πως κάποτε θα ναυαγήσω στα ρηχά, και το ζουμί θα αφήσω πα’
στον ουρανίσκο μου να δώσει τέρψη απ’ το φρούτο
Που φέρει οσμή και αίσθηση από πρωραίο παράδεισο!
Α πόσο έγγραφα εξαερώθηκα! Όταν κατάλαβα
Τι λεξιλόγιο κρασί με μέθυσε ήταν
Αργά να ανασυντάξω τις δυνάμεις μου- ένιωσα
μόνο να οφείλω
Και αναμαζώχτηκα κάτω από μια αναζήτηση που χειραγώγησε
Των ομματιών μου την ανθοφορία:
Ωραίο παραμύθι αποσαφηνισμένο στην τοκογλυφία της πραγματικότητας…
24/8/2024
Δεν υπάρχει διαθέσιμη περιγραφή για τη φωτογραφία.
Όλες οι αντιδρά

21 Αυγούστου 2024

Η αστραπιαία μοίρα του ποιήματος…


Η μοίρα σαν πανηγυρτζού δεν σου αφήνει περιθώρια
τίποτα να αλλάξεις·
χτυπά τα τύμπανα και καθιερώνει μυστικές
δυστυχίες· κάτω
από το άφθονο κλαρίνο, ένα αίνιγμα είναι
πώς ξεφορτώνεσαι τον ψυχικό σου δαίμονα και φτάνεις
σε μία ξέρα που σε φιλοξένησε νύχτες και μέρες
να κολυμπάς κάτω από τον άπονο ήλιο
σακατεμένο ανδρείκελο μιας οποιασδήποτε φιλοσοφίας….
Α ρε καημένε μου! Και η Ποίηση
τι θα μπορούσε να σου κάνει; Αφού
μουρμούρησες πνιχτά κάτι φθαρμένες λέξεις που δεν σε αγγίζουνε,
μπουκώνουνε το στόμα σου με απέραντη θλίψη· εδώ
τώρα που μεγαλώνει η σκιά σου κι ολοένα γίνεσαι
μια ματαιοδοξία που πλουταίνει· αν βρεις πώς πάνε για τ’ αλλού
πες μου και μένανε που αλφαδιάζω τις πραγματικότητες κι εκείνες
γέρνουν αφήνοντάς με έκθετο να μην μπορώ να ορθώσω ανάστημα
μέσα σε ένα λεξιλόγιο που όλο αστράφτει
και βροντά
κάτω από υπόνοιες και χίλιες τόσες αναγνώσεις που
πουθενά δεν έβγαλαν παρά σε έναν πυρετό
λυρικής δόξας και σύντηξης…
21/8/2024
Δεν υπάρχει διαθέσιμη περιγραφή για τη φωτογραφία.
Όλες οι αντιδρά

20 Αυγούστου 2024

Φεγγάρι κούφιο του Αυγούστου…


Πρόλογος του φεγγαριού για να τελειώσουν όλοι οι επίλογοι των αινιγμάτων.
Φορτώνω την μουσική σ’ ένα καμιόνι ψυχικό.
Φιλοδοξώ μια παραγινωμένη κοινωνία
Που οι ηθικές ή θα σπανίζουνε ή και θα είναι άχρηστες ολωσδιόλου…
Αυτό το βράδυ που τελειώνουν οι επιτυχίες μας
Ας αφεθούμε στην βαθιά ομίχλη του θανάτου-
Ολημερίς αστράφτανε λόγια γλυκά ροδάκινα
Παρακινώντας με με μια δαγκωματιά να τα λυτρώσω…
Όσο και να ειρωνευτώ την ύπαρξη πάντα θα έχω μια θεότητα να ασπάζομαι εγώ ο αθεΐσας κι ο ρακένδυτος
Ερασιτέχνης και μουντζουρωμένος μάγος.
Τώρα αιθεροβάμονας και γαντζωμένος απ’ τα επουσιώδη της πραγματικότητας
Ωιμέ!
Τώρα κυρίαρχος μιας ιδιωτικής κυριολεξίας
Που με χλευάζει μάλλον και μου μοιάζει σαν μια κούφια αυτοχειρία που
δεν συντελέστηκε ποτέ της…
20/8/2024
Μπορεί να είναι εικόνα έκλειψη
Όλες οι αντιδράσ

13 Αυγούστου 2024

Των ποιημάτων θερισμός…

 

Συγγένεια εξ αίματος η φαντασία
παίρνει οσμή από θειάφι πάνω από τον αμπελώνα, καραδοκεί
να στέψει κάθε σκέψη μας με νίκης
κότινο.
Ακόρεστη που έχω επιθυμία
να μην χαθώ!
Έτσι όπως τα λεξιλόγια εξαπολύουν ακατάσχετα
μαχαιρώματα, φυγοδικούν, δεν μας λυπούνται
και σπέρνουν γεγονότα αθρόα και πιο δύσκολα βιώματα.
Τούτα τα δευτερόλεπτα που λάτρεψα είναι πιο χαρωπά ή
πιο πένθιμα κάτω από τον μπελαλή μας ήλιο.
Ποιήματα που λες στολίστηκαν με της λιτότητας χαρίσματα, αντικρύζω
την μελαγχολική μου λαίλαπα και ευθύς γεμίζω
διάθεση να μην με κάμψει τίποτα που πολεμώ· θερίζω
το στάχυ των παρομοιώσεων που
λικνίζεται μες την λιακάδα, μες το θείο μεσημέρι!
13/8/2024
Μπορεί να είναι εικόνα γρασίδι
Όλες οι αντιδράσεις:

Του νέου αιώνα, χορικό…


Ποντάρω στην σημασία του Χρόνου.
Όλη η θερισμένη αγωνία
Μέσα μου, αδικαίωτος μεγάλος ποταμός.
Νύχτα πάνω στο κούτελο της γης
Πάνω στον τιποτένιο ορίζοντα
Μπουκωμένη με όνειρα νύχτα·
Ανήκει στην σκιά της μια αιωνιότητα.
Γεμίζω την σιωπή με λέξεις.
Κι από τις λέξεις μια επώαση μου μοιάζει
Όλη η παράξενη ακολουθία
Κάθε σκιάς και κάθε αστήρικτου άστρου.
Τι ανθισμένη που μου φαίνεται η ανθρωπότητα!
Εναποθέτω τις ελπίδες μου επάνω της.
Κάτω από την πένθιμη γαλήνη ένας όμορφος αντίλαλος από
Τα χορικά των ψευδαισθήσεων μπροστά μου στερεώνει
Το ιδρωμένο ανάμικτο με αίμα καλοκαίρι….
Μπορεί να είναι εικόνα παραλία και ωκεανός

9 Αυγούστου 2024

Ο θησαυρός των οραμάτων_Στρατής Παρέλης


Αγαπώ να ζω στον δικό μου κόσμο τον μαγικό! Ευχαρίστως να τον περπατήσουμε παρέα!
Ο θησαυρός των οραμάτων_Στρατής Παρέλης
ISSUU.COM
Ο θησαυρός των οραμάτων_Στρατής Παρέλης
Ποιητική συλλογή
https://issuu.com/stratisparelis/docs/_4f0adc36a0e05e

Ετικέτες

Αρχειοθήκη ιστολογίου