Η μοίρα σαν πανηγυρτζού δεν σου αφήνει περιθώρια
τίποτα να αλλάξεις·
χτυπά τα τύμπανα και καθιερώνει μυστικές
από το άφθονο κλαρίνο, ένα αίνιγμα είναι
πώς ξεφορτώνεσαι τον ψυχικό σου δαίμονα και φτάνεις
σε μία ξέρα που σε φιλοξένησε νύχτες και μέρες
να κολυμπάς κάτω από τον άπονο ήλιο
σακατεμένο ανδρείκελο μιας οποιασδήποτε φιλοσοφίας….
Α ρε καημένε μου! Και η Ποίηση
τι θα μπορούσε να σου κάνει; Αφού
μουρμούρησες πνιχτά κάτι φθαρμένες λέξεις που δεν σε αγγίζουνε,
μπουκώνουνε το στόμα σου με απέραντη θλίψη· εδώ
τώρα που μεγαλώνει η σκιά σου κι ολοένα γίνεσαι
μια ματαιοδοξία που πλουταίνει· αν βρεις πώς πάνε για τ’ αλλού
πες μου και μένανε που αλφαδιάζω τις πραγματικότητες κι εκείνες
γέρνουν αφήνοντάς με έκθετο να μην μπορώ να ορθώσω ανάστημα
μέσα σε ένα λεξιλόγιο που όλο αστράφτει
και βροντά
κάτω από υπόνοιες και χίλιες τόσες αναγνώσεις που
πουθενά δεν έβγαλαν παρά σε έναν πυρετό
λυρικής δόξας και σύντηξης…
21/8/2024
Αναρτήσεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου