Αιθέρια είσαι μάτια μου, αιθέρια και ουτοπική!

 Αιθέρια είσαι μάτια μου, αιθέρια και ουτοπική!

Μπορώ να σε φιλήσω, να σε κλείσω μες την φαντασία μου, στολίδι

ενός άυλου κόσμου;

Πως σε παραφυλάει η σκέψη να σε ντύσει με μια μεταξένια

Ποίηση! Κι εσύ

Στεφανωμένη με λουλούδια που ομιλούνε,

Περπατάς από όνειρο σε όνειρο,

νεύοντας στα όμορφα άστρα να σε φωτίσουν

απόκοσμα!

Όλες οι αντιδράσε

Αφανισμός σαν νομοτέλεια…

 

Πικρέ τοσοδούλη άνεμε που με σκουντάς να πεθάνω,

Παγιδεύεις τα φωνήεντά μου με παρακινείς

σε σβησμένη επανάσταση δεν ξέρω

Αν με τον τόσο πόνο που ενστερνίστηκα

Θα μείνω αμετάπειστος όπως το ήθελα

Τούτο το σώμα μου κτίριο των δισταγμών με ένστικτα

Από αχάραγο γυαλί νομιμοποιημένες έχθρες και

Ευαγγέλια παραποιημένα που κομίζουν

φωτιά Και ψεύτικες προσδοκίες.

Από τι κοσμοθεωρίες ερχόμαστε τι φανταστικούς ιδεαλισμούς ή κι ίσως

Υλιστικά άλματα ώσπου να σμίξουμε τους σκουριασμένους ουρανούς

Με έφοδο με έφοδο ρε μάγκα…

Γραμμικό είναι το μανιφέστο που αλφαδιάζει την κατάσταση

Παγιδεύει τις συνειδήσεις μας στο κακό ή κι αναιρεί

Την αμφίσημη ψυχολογία του όντος-

Λες κείνοι που παλιά ζούσαν με διφορούμενους χρησμούς να είχανε καλύτερη πυξίδα;

Πάντως δεν ζει κανείς με γιορτινή ενδυμασία ούτε

Με εγγυήσεις ότι δεν σκουριάζουν τα μυαλά του-

Προτέρημα να είσαι αποφασιστικός

Να παίζεις όλα τα χαρτιά σου με το μέγα ρίσκο

Ανάσκελα και αν θα περιμένεις ή θα σέρνεσαι

πρηνηδόν σιγά μην γλυτώσεις!

Σε καταπίνει το φουσάτο του θανάτου…

11/5/2024

Όλες οι αντιδράσεις

Διαπίστωση…

 

Καημοί αγιάτρευτοι και το μαράζι του έρωτα

Συναντήσεις και αποχωρήσεις επώδυνες αποφασισμένες απουσίες

Όλα τελειώνουν κάποτε πικρά

Κλειδώνονται επάνω μας οι συγκυρίες

Σήμερα κάτω από τον τρούλο του ουρανού

Ένα φιλί και έλαμψε και χάθηκε ναυαγισμένο

Ακούστηκε η μουσική όλα η μουσική τα θεράπευσε

Αγγίγματα ζωντάνεψαν την σάρκα την ανάστησαν

Λεπτές αποχρώσεις της μέρας πλουμίσανε την ζωή την καρδιά σου

Όλες ενέδωσαν στην ηδονή οι συγκινήσεις

Και οι τρεμάμενες αμαρτίες που καταχώρησε το μεσημέρι σ’ όλους μας

Χάρισμά μας- όλα εδώ θα μείνουνε, μόνο εμείς θα φύγουμε θεόγυμνοι…

Όλες οι αντιδράσει

Ο μύθος μας, η άοκνη σπουδαία πλαστουργία…

 

Ο χρόνος καρπώνεται τον κόπο μας, είναι ξεκάθαρα κλέφτης

Κι ενώ εμείς βλασταίνουμε με λυρικά παραληρήματα, ένα χαμένο σφρίγος

Από ψηφίδες του καλού μας εαυτού ανασυντίθεται και αξιώνει

Να το εκτιμήσουν αλλιώς

Οι μέρες που ζήσαμε.

Σπινθήρας από μουσική, κάθετη σκέψη

Που είναι το βρέφος που είμασταν, ανδρώνεται με βιοπορισμούς περήφανους, έξω από συμβιβαστικές παραχωρήσεις

Και φτιάχνουμε τον ήλιο που κατόρθωσε να γίνει έμβλημα

Στην ποίηση που όλα μας τα αποκάλυψε.

Λες κι είμαστε το οξειδωμένο υποκείμενο που συννεφιάζει

Και μας ξεπέρασε ακόμα- Ω ευτυχή συμπύκνωση που έχει φέρει ο απόλυτος

Εαυτός μας που κι οι ίδιοι δεν τον πιστέψαμε! Σφύζοντας από Ιστορία ο όλοδικός μας μύθος

Ο απολυταρχικός!

10/5/2024

Στρατής Παρέλης, Ατελεύτητον

https://issuu.com/stratisparelis/docs/_5a9bd8eef8c4ae

ISSUU.COM

Στρατής Παρέλης, Ατελεύτητον

Ποιητική συλλογή

‘’Στην Ελλάδα να οδηγείτε αργά

 ‘’Στην Ελλάδα

να οδηγείτε αργά

είναι μικρή

και προλαβαίνεις να της ρίξεις μια ματιά’’

έλεγε ο φίλος που τον πρόδωσε η καρδούλα του

Αχ! Σε πόσα γλέντια εμυσταγωγήσαμε με αλκοολούχες συνειδήσεις!

(Ώρα καλή σου, ανάσα της ψυχής, ανοίξαμε τον κόρφο μας,

Έλα να μπεις έλα να πιείς

Από τον πόθο μας…)

Όλες οι αντι

Κατάσταση οραμάτων….

Ολοζώντανος κι έξω από τις προσδοκίες

Είμαι μια κουρασμένη σάρκα που πολλά νοστάλγησε

Φεγγάρια στον ορίζοντα των γιασεμιών…

Θνήσκει η φύση μου η θνητή και δεν επουλώνεται

Το τραύμα του αισθήματος που κακοφόρμισε.

Έλα τώρα που δεν ξέρεις πόσες αλληλουχίες

Νοημάτων σου προσέδωσαν υπόσταση· παγώνοντας

τον χρόνο στην ιωνική Ιλιάδα, αφήνοντας

Εκτεθειμένο τον αρχαίο πολεμιστή

Να μην νικά μα διαρκώς να χαντακώνεται!

Απηχούν μυστήριο τα μυθεύματα·

Όσο τα μελετάς ποτέ με ασφάλεια δεν καταλήγεις-

Η Ιστορία είναι μία λούμπα ξιπασμένη·

Όλοι την υποφέρουμε φθίνοντας σε μια personal κατάσταση.

Και για των ποιημάτων την σκηνοθεσία

Το νυν και το αεί καλουπώθηκα, ήπια οδύνες

Και αυτοκτόνησα με του λεξιλογίου τον έρωτα…

4/5/2024

Όλες οι