Άβολο το να γράφεις και οδυνηρό.
Μαστίζει όλες τις καταβολές σου.
Επιθύμησα ήχους χαρούμενους και λογοτεχνίες με βελουδένιους πανσέδες.
Αυτό το πλάσμα που είμαι πολύ με ταλαιπώρησε
Με τι ξεφορτωμένες ιδιότητες θα με προδώσει.
Κι αυτό το σαν πληθυντικό ξενύχτι μου πάνω από ένα πληκτρολόγιο τι βάσανος!
Πόσο να ελέγξω πάνω μου τα μέταλλα των στεναγμών;
Α ρε βλαμμένα που μου θέλετε άκαιρες πια ομοιοκαταληξίες!
Πού να σας εξηγώ πόσο το νόημα
Περισσεύει σε αυτές εδώ τις αράδες
Που έχουν μια κρυφή μουσική και
Μια ακραία μυστική εξομολόγηση…
Γράφω και παίζω. Ζάρια ίσως
μέσα σε ένα καταγώγιο απελπισίας.
Πώς να τον δω τον κόσμο με συμπάθεια έξω από στατιστικές
Που πόλεμος εδώ και πόλεμος εκεί κι ο πόλεμος ποτέ δεν τελειώνει!
Κι ο ύπνος μου ακόμη έφοδος και εγερτήριο. Παράξενο:
Χειραγωγώ μια σκέψη που εξαερώνεται
Σωστή αυτοχειρία!
Χλιδή σπουδαία τα λογάκια και να τα χτενίζεις με αφοσίωση πολλή δυσχέρεια και τέλμα έχει.
Πονάει το αίμα μου, σας το δηλώνω, ξήλωσα μιαν αστραπή
Να φτιάξω μία μπέρτα batman να γλυτώσω απ’ την κατάθλιψη.
Παλιά ευαγγέλια τα φιλιά στο μονόπρακτο του έρωτα:
Μπαίνεις με φούρια στην σκηνή και βγαίνεις με φορείο και αναίσθητος.
Και πάνω στο τραπέζι τα μολύβια αυθαδιούνε και ζητάνε πλήρη ελευθερία·
Παντού όπου σκαλίζω σύνορα υπάρχει μία κυριολεξία που ασωτεύει…
Παντού μια αδιατάρακτη ψυχή που από εμένα περισσεύει…
22/5/2024
Αναρτήσεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου