Μια γλάστρα δυόσμος: όλη η ανέκφραστη φιλοσοφία…

Γκρινιάρα λέξη κουλτούρα γκρινιάρα θέσφατο απόμακρο
Ο νεφεληγερέτης που δεν νίκησε συνοφρυώθη’
Όσα στιχάκια είχα κλείσει στα συρτάρια μου
Μου ορμήσανε - ποιός το καταλαβαίνει;
Λύγισα γόνατο στο φως των αστεριών
Ολόκληρος συνείδηση
ποτισμένος
Και διψαλέος ταυτόχρονα…
Κυριακή των πλουραλιστικών δυνάμεων Κυριακή εκπεφρασμένη
Με φαγοπότι οικογενειακό και τρυφερά τριαντάφυλλα
Άμαχα στην υπόστασή τους.
Με συμπιέζει να γίνω κατάσταση παρελθούσα
Διεκδικώ την νιότη της
Σαν χαρτοπόντικας χαραμισμένος.
Και η έννοια που μου διέφυγε, ζωντανή μέσα σε τόσους θανάτους
Ξεπέρασε το ανεμούριο σε καταδείξεις
Και έγινε μια μαρτυριάρα θέληση
Πολλή αβρή…
Με επαμφοτερίζουσα διάθεση, μπλέκοντας τις υπάρξεις σε μελαγχολία
Σε χρόνο ανερμήνευτο και Κυριακή και κούφια ξέπνοη εβδομάδα…
Αγόρασα μια γλάστρα δυόσμο για να έχει το ρουθούνι μου υπεραξία,
Στόλισα ύμνο την πραγματικότητα,
Γεμάτος ρυτίδες ουρανού, ακριβά κτερίσματα
Συλημένα από τον τάφο που έφυγα…
Ας με τσακίσουν οι σιωπές που διάλεξα, όμως ήμουν ειλικρινής
Αυτό που σκλήρυνε τα λόγια μου ήτανε ηφαιστειακή κραιπάλη
Δεν με αφομοίωσε την ήπια σαν νερό οι άνθρωποι συνήθως κάνουν πίσω
Αν είναι να σπουδάσουν το Καλό, τι να φτουρήσει η αγέρωχη καρδιά μου
Σε τούτες τις γδαρμένες προσευχές των ανομημάτων;…
Ψαύω την Σκέψη μου προσεκτικά,
Θαυμάσια με ακυρώνει η Ιστορία,
Τι να φοβάσαι όταν θα σε κατοικεί η ερήμωση;
Κοντεύω να πιστέψω ένα φως που σκοτεινιάζει…

Άγιοι Ανάργυροι 19/5/2024