Καταγραφή σε τόνο προσκυνήματος!...

Ζουλιγμένος ο ειρμός των λέξεων και σαν ένα ατμόπλοιο το λεξιλόγιο ξεκινά να πάει

Στην μακρινή γεωγραφία των ιδεών: εκεί όπου οι συνάξεις

των νεφών τραμπαλίζονται επάνω από τον ορίζοντα και καταλήγουν

Μια σιγανή βροχούλα άκρως τοπική, όπως μία μυθολογία

επιμελώς καλά αποκρυπτογραφημένη!

Στην Αττική,

στο ασύνορο τοπίο

ενός πρωτευουσιάνικου αγέρα.

Ποτέ δεν θα κατανοήσω τα αρχαιολογικά απομεινάρια που μπαλώνουνε τη άποψη της φιλαυτίας

Που έχουμε για να μην ζούμε μες την οικουμένη περιφρονημένοι…

Επιστρέφω με το φτερωτό άλογο της νιότης,

εγώ ο φοβισμένος γίγαντας των αινιγμάτων,

Σουρώνω από ροσόλι που ανατινάζει το αίμα μου,

Έχω μια μοίρα όπως έχουν όλοι,

Αυτά που ψιθυρίζω έχουνε καλή κατάληξη!

Και τα ποιήματά μου,

σκευή ιερά όπως και να το δω και να το λέω

αγγίζουν άλλη ύψη που με καθηλώνουν σε προσκύνημα-

Μιλώ κι όσα μιλώ είναι τύπος των ήλων

Αυτός που αναγνώθει συμμετέχει και στο σώμα και στο αίμα

Είναι μυσταγωγός σε ένα δράμα που ούτε τολμώ να λέγεται!...

Όλες οι αντιδράσ

Καταγραφή σε τόνο υψιπετή…

Ευθύβολο πρωί μοίρα ακραία γενναία και εμείς

Ξοδεμένοι σε μεροκάματα αγρύπνιας μόλις πριν

βυθιστούμε στην φευγάτη σκέψη και σ’ εκείνη

Που για να μας φύγει ήρθε.

Τα ‘’θέλω’’ μας όπως ταριχευμένα στέκονται μέσα στην ιστορία που μας παραξένεψε.

Και σπάνε γύρω μας κομμάτια οι συνειδήσεις που θα παίξουν ρόλο αντάρτη.

Οι φίλοι μας σεμνοί κι αποκομμένοι-

Γυρεύουνε να ξεδιψάσουν μ’ ένα μυθικό νερό.

Όλα τα βήματα που σέρνω οδηγούν στην έκπληξη του ορίζοντα·

Ωραία πάλι ξημερώνει!

Θα νοσταλγήσουμε τις δόξες που περάσανε·

Θα πούμε και θα πούμε και θα γράψουμε κι όσα θα γράψουμε θα ξεχαστούνε

Θα υπογράψει πάνω μας συμβόλαια μια λευτεριά·

Θα νιώσουμε κάθε προστακτική διαταγή του Ωραίου!

27/ 6/ 2025

Η πιο γυμνή ανάμνηση που είσαι…

Καθαρός κάθετος ύμνος κλωναριών που σείονται μες το πρωί αδάμαστο αεράκι

Που σουρώνει την υγρασία των φυλλωμάτων· κι εσύ

Που το όνομά σου είναι θάλασσα και που είναι

Ήχος από φυσητό γυαλί και γκρεμίζεις

Την μελαγχολική μου μέρα την πολλά φθαρμένη.

Κάθομαι μια στιγμή να ανασάνω την γαλήνη να

Δω αυτόν τον σπόνδυλο του φεγγαριού που λες λικνίζεται

Πάνω από τις πολυκατοικίες σαν δρεπάνι αμετανόητο ξανθό

Και ηφαιστειακό γέννημα όλο.

Απόψε το στήθος σου κραυγάζει είναι μια λέξη που γεννιέται απ’ την αστραπή

Και τρέπει την σκιά μου σε καλό της

Προς της Ανατολή που ακόμη δεν

Ήρθε. Να εδώ

Που σαν πεσμένο φύλλο παρασέρνομαι προς την ανάμνηση προς

Ένα ποίημα που ξεστράτισε και δεν μου ανήκει πλέον είναι

Λυχνάρι μες την νύχτα μου φάρος γυμνός….

Όπως η τρυφερή γαστέρα σου ολόφωτη είναι!

24/ 6/ 2025

Όλες οι 

Ομολογία πίστεως και αγάπης…

Είσαι λεπτεπίλεπτη σαν η αέρινη χορεύτρια και

Φεύγεις από την όρασή μου διαστέλλοντας την Ομορφιά σαν ύμνος.

Είμαι μονάχος και περιεργάζομαι την λαμπερή λιακάδα που αποστομώνει

Του Ιουνίου το ηλιοστάσιο.

Κι εσύ ένα μακροσκελές τραγούδι που έγινε άνθος και έλαμψε

Με παρρησία μες τα λεξιλόγια τα φθαρμένα.

Τώρα ό,τι θυμάμαι είναι η όψη σου·

Κι οι λέξεις σου μέσα στο ραγισμένο ήθος μου που δεν αντέχει·

Έχεις μυριάδες ηλιαχτίδες πάνω σου και φωτοστέφανο

Που βγαίνει από το ύψος του θρησκευτικού μου ουρανού.

Σε αγαπώ όσο μπορώ να είμαι ο εαυτός μου και να υπερβάλλω!

Όλες οι α

Άνοιξη πάντα Άνοιξη…

Ωραία υπερασπίζονται τον άνεμο τα χελιδόνια αλλά εμένα αυτή η άνοιξη

ίσα που χωράει στο τσεπάκι μου.

Την μελετώ που με εκλεπτύνει,

Με κάνει πιο ανθρώπινο.

Μπορώ να ξεχωρίζω τα καλά τα όνειρα από τους δυνατούς

εφιάλτες

Μπορώ να ζωγραφίζω σαν παιδί

Ήλιους και επικά φεγγάρι· μπορώ

να είμαι ο εαυτός μου ο ανοξείδωτος πριν

με χαλάσουν οι πλεονασμοί

και οι αχρείαστες επιθυμίες,

Μπορώ να βλέπω σαν παιδί με αθώα μάτια ένα μέλλον

που δεν έρχεται…

16/ 6/ 2025

Υπολογισμός της ψυχής μου και της αγάπης…

Υπολογισμοί επάνω στα ανυπολόγιστα

Ρήγματα σαν όπως μιας τεκτονικής

Πλάκας που άτσαλα μετακινείται τώρα και για πάντα της.

Υπολογισμοί που σφάλλουν είναι αδύνατον να μετρήσουν σωστά

Και την γυμνή τραχύτητα των πόλων και τον Χρόνο όπως όλα τα κατατροπώνει

Και στέκεται παράμερα κοιτώντας που όλα λυγίζουνε και παλαιώνονται.

Τι να σου κάνουν ύστερα οι λαμπεροί αστερισμοί οι φιλαυτίες μας οι εγωισμοί μας οι

Ταριχευμένες σκέψεις που αφού μπορέσαμε να τις διαβούμε μας οδήγησαν

Σε αδιέξοδο, για να μην βγούμε σ’ ένα ξέφωτο ελπίδας.

Φαντάζομαι και τα ποιήματα έτσι θα γράφονται στο μέλλον, αντικρύζοντας

Την βουερή κυψέλη των άοκνων μελισσών που στενάζουν

Κάτω απ’ την γλυκύτητα και των παθών τους τον οίστρο.

Έχω μια ερωτική γαλήνη μέσα μου

Έχω έναν ήσυχο κήπο

Αγαπώ τις τριανταφυλλιές που σαλεύουνε μες το ξημέρωμα αγγίζοντας

Τα κεφαλάκια τους με αρωματισμένη φούρια και δυναμιτίζουνε

Όλο το βάθος της αναπνοής.

Και αγαπώ την λεμονίτσα μου που μόλις έρθει της αυγής το φως λυγιέται

Και κουνιέται στέλνοντας ωραία σήματα ερμηνευμένα σε ατόφιους κώδικες

Εύθρυπτης ηθικής.

Έτσι μοσχοβολούν οι ευλογίες των παλιών ιερωμένων που τελετουργούνε μέσα στην αγάπη!

Μάλλον ετούτο το ειπωμένο μου θα υπολόγισε καλά που είμαι ένας θνητός και κάποτε πια δεν θα σφάλλω

Θα έχω καλουπωθεί κάτω από ένα ειρηνικό χώμα και θα ονειρεύομαι

Φτερά για να πετάξω προς το μέλλον μίας Αστραπής που θα με κάνει να μετρώ σωστά

Και την ψυχή μου και την ευτυχία ενός κόσμου που μας πρέπει…

14/ 6/ 2025

ΙΠΠΟΦΟΡΒΕΙΟ_Στρατής Παρέλης

 Δεν θέλησα να εκδίδομαι επίσημα ποτέ· μέσα σε ένα πορνικό περιβάλλον είπα να είμαι εγώ ο νταβατζής και εγώ η πόρνη που δεν συμμαζεύεται. Έχω ακούσει στην πορεία μου τα μύρια όσα. Σκασίλα μου! Τα αγνοώ. Πάντως όσα κατέγραψα ήταν η αληθινή μου ανάγκη και η απόλυτη μόνη Αλήθεια μου. Ήρθε λοιπόν άλλο ένα βιβλίο. Το περιμάζεψα από την έμπνευση την εδική μου· και σας το παραδίδω. Όποιος το διαβάσει θα χαρώ. Βλέπεις πάντα σε λίγους αναγνώστες αποσκοπούσα. Σας ευχαριστώ!

ISSUU.COM

ΙΠΠΟΦΟΡΒΕΙΟ_Στρατής Παρέλης

Ποιητική συλλογή

https://issuu.com/stratisparelis/docs/_dfccb09ba8aa41?fbclid=IwY2xjawK4cQVleHRuA2FlbQIxMQBicmlkETBGRGR1MzNWcXl4Zno2NTJiAR7J4VfEO0LMKWfFYHbnuDe-DVgibWVsIrYp1ZHq-cegB0VJ5WI5owxFEOXh6g_aem_cggJFPNRHESGHTB-iG0eJw

Άκαιρο μανιφέστο λες της άνοιξης και του αναρωτώμενου εαυτού…

Ζεστή νύχτα, σαν αυτοκρατορικό παράσημο φεγγάρι, καλπάζει το όνειρο κατά Νοτιά

Άγνωστο παραμένει το πώς συναχτήκαμε κάτω από την επικράτεια των λουλουδιών

Η καρδιά μας θαλερό άπαρτο κάστρο

Όσο θα πλησιάζουμε την Ουτοπία τόσο ο χρόνος θα εισβάλει στα τοπία μας

Δώρα κρατώντας και την μεταξένια μας ψυχή

Που κάτι θα αναζητάει όλο…

Και τώρα εδώ σε τούτον τον παράξενο περίπατο που μας επέβαλε η αγρύπνια

Συναντώντας απρόσμενα τα μάτια ενός ζώου και νιώθεις

Πόση ευγένεια έχει στην ζωή του την δύσκολη

Αχάραγα ακόμη ό,τι ραγίζεται είμαι μια ύλη τιποτένια…

Γέρασε σαν από αιώνια μελαγχολία η μάνα μου πλημμύρισε συλλαβές που δεν είπε

Συντρίβεται ο άνθρωπος μέσα στον πόνο και τον φόβο

Όποιαν αλήθεια και να υπερασπιστώ ύστερα αυτή η ίδια γίνεται εφαλτήριο αινιγμάτων

Δεν έλυσα κανέναν κόμπο που μου αντιπαρατέθηκε πλησίασα τα πάντα αλυσοδεμένος…

Νιώθω αγγιγμένος από εκμυστηρεύσεις φωναχτά που επικράτησαν

Έχω και κρίματα και έχω και την δέουσα μετάνοιά μου

Δεν ξεχωρίζω τίποτα από εκείνα που φανέρωσε μπροστά μου η μοίρα

Είμαι ένας αυλός που παίζει μουσική που δεν βυθίζεται ποτέ της…

Το μέλλον ταξιδεύει προς το μέρος μου όπως ένα αγγελικό σχέδιο καταστρωμένο

Όπου εναντιώθηκα είναι σημείο προστριβής με ρήματα περιφερόμενα εκ των ενόντων

Τους υπερθετικούς μην τους μπερδεύεις με την αυταπάτη

Αυτό που σε προστάζει η κατάσταση θα είναι μια για πάντα η σκοτεινή θανή σου…

Όσο σε μελετώ τόσο σε ένα φωτεινό συμπέρασμα θα καταλήγω

Την όραση εμπιστεύομαι και την βαθιά μου ακοή την σπουδαγμένη…

7/ 6/ 2025

Για έναν έρωτα επιθετικό…

Το σώμα είναι τριήρης που αρμενίζει στα βαθιά

Βράδυ καλοκαιριού αναστατώνουν τον περίγυρο οι μυρσίνες

Το μέλι των αισθήσεων λιγώνει τον αλαφροΐσκιωτο

Με μια διάθεση να ταξιδέψει η καρδιά χτυπάει σε ρυθμό ψιλής βροχής.

Ακόμα και η ζωή την αγαπά την περιπέτεια

Το αίσθημα σκουντάει το συναίσθημα και γίνονται ένα

Το φλέγον ζήτημα είναι να ερωτευτούμε

Το στήθος μας να το ποτίσουμε ροσόλι αγγιγμάτων.

Δεν θέλω πια άλλες αδέξιες αναλύσεις, ξέπνοες θεωρίες

Όχι άλλα λόγια για τα λόγια όχι άλλη μπερδεμένη επανάσταση

Θέλω να δω τον άνθρωπο στην προτεραία συνδιαλλαγή του

Θέλω να δω να ξεφορτώνεται από πάνω του κάθε ψευτιά…

6/ 6/ 2025