Είσαι λεπτεπίλεπτη σαν η αέρινη χορεύτρια και
Φεύγεις από την όρασή μου διαστέλλοντας την Ομορφιά σαν ύμνος.
Είμαι μονάχος και περιεργάζομαι την λαμπερή λιακάδα που αποστομώνει
Κι εσύ ένα μακροσκελές τραγούδι που έγινε άνθος και έλαμψε
Με παρρησία μες τα λεξιλόγια τα φθαρμένα.
Τώρα ό,τι θυμάμαι είναι η όψη σου·
Κι οι λέξεις σου μέσα στο ραγισμένο ήθος μου που δεν αντέχει·
Έχεις μυριάδες ηλιαχτίδες πάνω σου και φωτοστέφανο
Που βγαίνει από το ύψος του θρησκευτικού μου ουρανού.
Σε αγαπώ όσο μπορώ να είμαι ο εαυτός μου και να υπερβάλλω!
Αναρτήσεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου