Ζεστή νύχτα, σαν αυτοκρατορικό παράσημο φεγγάρι, καλπάζει το όνειρο κατά Νοτιά
Άγνωστο παραμένει το πώς συναχτήκαμε κάτω από την επικράτεια των λουλουδιών
Η καρδιά μας θαλερό άπαρτο κάστρο
Δώρα κρατώντας και την μεταξένια μας ψυχή
Που κάτι θα αναζητάει όλο…
Και τώρα εδώ σε τούτον τον παράξενο περίπατο που μας επέβαλε η αγρύπνια
Συναντώντας απρόσμενα τα μάτια ενός ζώου και νιώθεις
Πόση ευγένεια έχει στην ζωή του την δύσκολη
Αχάραγα ακόμη ό,τι ραγίζεται είμαι μια ύλη τιποτένια…
Γέρασε σαν από αιώνια μελαγχολία η μάνα μου πλημμύρισε συλλαβές που δεν είπε
Συντρίβεται ο άνθρωπος μέσα στον πόνο και τον φόβο
Όποιαν αλήθεια και να υπερασπιστώ ύστερα αυτή η ίδια γίνεται εφαλτήριο αινιγμάτων
Δεν έλυσα κανέναν κόμπο που μου αντιπαρατέθηκε πλησίασα τα πάντα αλυσοδεμένος…
Νιώθω αγγιγμένος από εκμυστηρεύσεις φωναχτά που επικράτησαν
Έχω και κρίματα και έχω και την δέουσα μετάνοιά μου
Δεν ξεχωρίζω τίποτα από εκείνα που φανέρωσε μπροστά μου η μοίρα
Είμαι ένας αυλός που παίζει μουσική που δεν βυθίζεται ποτέ της…
Το μέλλον ταξιδεύει προς το μέρος μου όπως ένα αγγελικό σχέδιο καταστρωμένο
Όπου εναντιώθηκα είναι σημείο προστριβής με ρήματα περιφερόμενα εκ των ενόντων
Τους υπερθετικούς μην τους μπερδεύεις με την αυταπάτη
Αυτό που σε προστάζει η κατάσταση θα είναι μια για πάντα η σκοτεινή θανή σου…
Όσο σε μελετώ τόσο σε ένα φωτεινό συμπέρασμα θα καταλήγω
Την όραση εμπιστεύομαι και την βαθιά μου ακοή την σπουδαγμένη…
7/ 6/ 2025
Αναρτήσεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου