Υπολογισμοί επάνω στα ανυπολόγιστα
Ρήγματα σαν όπως μιας τεκτονικής
Πλάκας που άτσαλα μετακινείται τώρα και για πάντα της.
Και την γυμνή τραχύτητα των πόλων και τον Χρόνο όπως όλα τα κατατροπώνει
Και στέκεται παράμερα κοιτώντας που όλα λυγίζουνε και παλαιώνονται.
Τι να σου κάνουν ύστερα οι λαμπεροί αστερισμοί οι φιλαυτίες μας οι εγωισμοί μας οι
Ταριχευμένες σκέψεις που αφού μπορέσαμε να τις διαβούμε μας οδήγησαν
Σε αδιέξοδο, για να μην βγούμε σ’ ένα ξέφωτο ελπίδας.
Φαντάζομαι και τα ποιήματα έτσι θα γράφονται στο μέλλον, αντικρύζοντας
Την βουερή κυψέλη των άοκνων μελισσών που στενάζουν
Κάτω απ’ την γλυκύτητα και των παθών τους τον οίστρο.
Έχω μια ερωτική γαλήνη μέσα μου
Έχω έναν ήσυχο κήπο
Αγαπώ τις τριανταφυλλιές που σαλεύουνε μες το ξημέρωμα αγγίζοντας
Τα κεφαλάκια τους με αρωματισμένη φούρια και δυναμιτίζουνε
Όλο το βάθος της αναπνοής.
Και αγαπώ την λεμονίτσα μου που μόλις έρθει της αυγής το φως λυγιέται
Και κουνιέται στέλνοντας ωραία σήματα ερμηνευμένα σε ατόφιους κώδικες
Εύθρυπτης ηθικής.
Έτσι μοσχοβολούν οι ευλογίες των παλιών ιερωμένων που τελετουργούνε μέσα στην αγάπη!
Μάλλον ετούτο το ειπωμένο μου θα υπολόγισε καλά που είμαι ένας θνητός και κάποτε πια δεν θα σφάλλω
Θα έχω καλουπωθεί κάτω από ένα ειρηνικό χώμα και θα ονειρεύομαι
Φτερά για να πετάξω προς το μέλλον μίας Αστραπής που θα με κάνει να μετρώ σωστά
Και την ψυχή μου και την ευτυχία ενός κόσμου που μας πρέπει…
14/ 6/ 2025
Αναρτήσεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου