Μια γυναίκα…

Μια γυναίκα στιλπνή, τακτοποιημένη

Ανάμεσα σε χιλιάδες πράγματα όχι αυτά που έχουν αξία

Αυτά που στοιβάζονται σε μια μεριά του σπιτιού περιμένοντας

Να γεράσουν.

Μια γυναίκα κολασμένο φωνήεν

Μια γυναίκα δημητριακή

Που ζεύει όλες τις κρυφές σκέψεις των ανδρών να ορμήσουν στον κίνδυνο.

Ήπιε τις παπαρούνες τα χείλη της κοκκίνισαν

Τα μαλλιά της έγιναν μεταξένια

Το στήθος της στητή έπαλξη που κανείς δεν εκπόρθησε

Των ποδιών της οι λιμενοβραχίονες αδηφάγοι να αγκαλιάσουν το ποθητό της καράβι.

Φτιάχνει με επιμέλεια τις βλεφαρίδες της που αγγίζουν την προτροπή

Το γυμνό σώμα της αλέτρι άγονης ερήμου

Ζητά τις περιουσίες των αναστεναγμών οι ομιλίες είναι σύνεση που δεν της ταιριάζει

Αφήνει το μπαρούτι της να κάμνει νεύμα χαλασμού στην νύχτα.

Περιεργάζεται την δειλία των λουλουδιών

Όταν το ύφος τους είναι μια λέξη που ποτέ δεν σχημάτισα

Μια γυναίκα ξεκαλούπωτη μια γυναίκα αιθρία φωναχτή

Ανάμεσα σε κείνα που δεν προσπερνάμε μιας και δειλιάζουμε

να σχηματίσουμε μια δίκαιη προσευχή..