Σιωπηλή καταγγελία…

Τί είπα, τί όχι;- Αλήθειες

μηρυκάζοντας, μπουκωμένος

πόνο και θλίψη…

Μην μου δείχνεται ένα θάνατο, δείξτε μου

μια γέννηση, μια ελπίδα.

Στην στυπτική ατμόσφαιρα μίας μελαγχολίας, στον μαύρο

ουρανό των κοινωνιών, - τα καθεστώτα

ευδοκιμούν αποθεώνοντας

τον παρά, τα καθεστώτα

κινούνται στα όρια μιας δίψας

για αίμα

ο βίος των πολλών να γίνει

ανυπόφορος.

Λύπη μου, λύπη μου φύγε τώρα, μπορεί

μια μέρα να ξυπνήσει ένα φωτεινό μυαλό και να αποτινάξει

τον ζυγό που βαραίνει επάνω μας και ποτέ δεν τελειώνει:.- όταν

κι εμείς θα έχουμε συνείδηση

από πατρίδα που άλλα της πρέπουν..