Αναμνηστικόν…

Θα μοιράσω την ύλη στους ανέμους και

θα καρπωθώ μόνο το ψήγμα μίας φλόγας που πέφτει

ιερόσυλη

μες την λιακάδα του καλοκαιριού,

αέναα εντρυφώντας

μες τα πολλά.

Θα επιμείνω να διαρκέσουν οι αισιοδοξίες-

Του προσανατολισμού μου οι αλήθειες

θα φύονται πάλι στο παρτεράκι του παππού-

Σωρεύσα καλοκαίρια στην καρδιά μου·

το παιδί που είμαι

θέλει πάλι να παίξει με τα ολισθηρά πατίνια του

στην κατηφορική άσφαλτο.

Κι η σάκα μου απ' το σχολείο

κάπου εκεί θα περιμένει

που στρίβω στην γωνιά να κόψω κάτι σύκα

απ' την συκιά και η Σοφία

με περιμένει για φιλί και για συμπάθειες..