Επί του πρακτέου…

Τρέχοντας όπως η ζάχαρη στο αίμα μου

Χύνοντας την γλυκιά της συμφορά

Στο βλαστάρι της λέμφου,

Η καταθλιπτική ώρα ακυρώνει την αισιοδοξία των προβλέψεων

Αλλά

Κρατώ αποστάσεις

Κρατώ αντιστάσεις

Κρατώ να κρατώ-

Πατρίδα άγονη που θα με ρίξει στα βράχια,

Εκτιμώ θάλασσες και διαβόητο ήλιο

Εκτιμώ εκείνο το πυρ που καίει μέσα στην ψυχή των αθώων

Εκτιμώ να εκτιμώ-

Σέβομαι την εξέγερση, το αδούλωτο δώρο

Της συνείδησης,

Σέβομαι το χέρι που πράττει,

Σέβομαι την πραγματικότητα στον βαθμό που μπορώ να την μεταβάλλω.