Σου γέλασε το τοπίο. Το έπιασες.
Στων βράχων την απόχη συλλαμβάνοντας
ηλιοκαμένα λογάκια.
Κι όταν ξημέρωσε μέσα στο δίχτυ των πραγμάτων
Μια λάμψη κοσμογονική θεμελίωσε
για σένα λιακάδα.
Στο κοίλωμα του βράχου, στο ακάνθινο στεφάνι
των νεροφαγωμένων λίθων.
Κι εσύ που έρχεσαι από μια χώρα τραγουδιού και ανέμου
Άνοιξες τα μάτια, ήπιες
την ηλιαχτίδα μέχρι το μεδούλι, φωτίστηκες
Από τον έσω ήλιο της συνείδησης..
Αναρτήσεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου