Κείμενο παρακείμενο…

Πλάι στην ήσυχη θάλασσα,

η ώρα κυλά ιαματικά,

το βραχώδες αίνιγμα φορτώνει

αισιοδοξία από τα κύματα και

συντελείται καλοκαίρι,

μέγιστο κι άγιο.

Λούομαι καταιγίδες εσωτερικές-

Δεν ξέρω ποιός καταλαβαίνει·

Εμβρόντητος μέσα στην ζέστα,

πού είναι ο αδέξιος φίλος μου

τσαπατσούλης αέρας;

Συντάσσω με προσοχή το κείμενο-

διαπιστώνω ότι δεν κείτεται πουθενά-

εκ των υστέρων

μιλώ μια γλώσσα που φοριέται κι ανάποδα.