Της εικόνας η αντήχηση…

Στολίδι της μέρας ανώνυμο δέντρο,

κορυφωμένο στον μεταφρασμένο ουρανό,

Αντωνυμία εγωιστική, αψυχολόγητη,

φερέφωνο μιας φωταγωγημένης μοναξιάς,

Στο μεσημέρι στέκονται οι φωλιές των πουλιών

επάνω στα κλωνάρια

Και τα σπουργίτια ραμφίζουν την άσφαλτο,

Μια λειτουργία φωτός πράττει ιερότητες στο άστυ

Και δίνει φόντα ανάστασης πάνω σε όλους τους καθημαγμένους θανάτους.

Στον δρόμο φεύγουν αυτοκίνητα.

Στις αυλές των σχολείων, προαυλίζονται τα  κοτσύφια.

Η σημαία των επιφωνημάτων τελαλίζει την αθωότητα και

την αφέλεια του πλήθους.

Ζω πλέκοντας βοστρύχους στον φωτεινό ευκάλυπτο..