Συγχρόνου Περσεφόνης χορικό…

Συμβαίνουν δάση στο κορμί σου, συμβαίνουν δρυμοί

που βάφονται τον καθαρό ύμνο της χλωροφύλλης τους.

Είναι ο ουρανός της σοφίας, το άπεφθο γαλάζιο

που κινεί τα νήματα των δραστηριοτήτων.

Ο τζίτζικας τρέμει στης φωνής του τον γκρεμό, η καρδερίνα

εμπορεύεται ευθυμία και μέλος.

Στις ρίζες, υποχθόνια, των σκουληκιών ο στρατός

βαθαίνει προς τα έγκατα των χοϊκών αποσκιρτήσεων.

Εδώ σε έχω.

Περσεφόνη που νοσταλγεί μια άνοιξη δημητριακή που ντύνει με υμέναιο τα ανθεστήρια.

Συμβαίνουν στο κορμί σου, έρωτες που είναι η επιστήμη του φιλιού – κι όλο το έκπαγλο σκαρί του λόγου που από το αρχαίο σου τραγούδι υποκλέπτω..