Εν μέσω αλλοδαπών…

Στην Πατησίων ρολάρει το αυτοκίνητο, της ασφάλτου ρυθμός.

Μετανάστες στέκονται στο απέναντι πεζοδρόμιο, ιδρωμένοι

Ντυμένοι παράξενα ρούχα

Των σακατεμένων πατρίδων τους.

Η λογική των ταμείων ποδοπατεί κάθε ελπίδα τους.

Στέκονται εδώ, αγχωμένοι, έτοιμοι να πουληθούν.

Δέκα, εκατό, χίλιοι.

Οσφραίνονται τον κίνδυνο της απονιάς.

Έχουν εγκαταλείψει των ονείρων το κάστρο.

Η πρωτεύουσα μια αδηφάγος μηχανή που στραγγαλίζει όλων των φυλών τις ορέξεις.

Γωνία Αμερικής, η ατμόσφαιρα ντουμανιάζει με αιθάλη.

Πώς θα περάσει η μέρα σου σήμερα, πώς θα μιλήσεις τον βραχνά της ζωής;

Ένα λεπίδι από κείνα που δεν φαίνονται,

μπήγεται στην γαστέρα του ντουνιά-

Η άσφαλτος πλημμυρίζει έντερα·

Πατάς με πατώ σε, απομακρύνσου από το σημείο

που ο θάνατος διαλέγει να μας ξεκληρίσει..