(Μωρές παρθένες...)

Μωρές παρθένες, συνεσταλμένες, άγγιχτες
από χέρι ανδρός ή φαλλό δοξασμένο-
Και άλλες
κυρίες μεσόκοπες, ταλαιπωρημένες
από την εμμηνόπαυση, τις ορμόνες
που δεν ελέγχονται και τσιρίζουν, που κάνουν
το σώμα παιδωμή, το μυαλό
εργαστήρι της τρέλας.
Τις Κυριακές
πάνε μια βόλτα για καφέ, κουτσομπολεύουν
την γειτονιά νομίζοντας ότι δικάζουνε σωστά.
Και παρακολουθούν
ρηχές αηδίες από οθόνες των τηλεοράσεων- ενώ
κάποια στιγμή χτυπά το κινητό που πήρε
μια φίλη να τους πει ότι αλήθεια αξίζει ο Αύγουστος
σε κάποιο ελληνικό νησί.
Κρατούν ένα βιβλίο βαρετό
στην παραλία, κάτω απ’ την ομπρέλα- βάζουν
μεγάλου δείχτη αντηλιακά, φιλοσοφούν
επί ματαίω.
Τρέμουν
την κυτταρίτιδα,
ντρέπονται
που έγινε στο σώμα τους κακό σαράκι.
Οικογενειαρχούμενες και μη
δίχως τα εμφανή πολύπλοκα αίτια που οδηγούν
στην κατάθλιψη κάποιον- γυρίζουν
πάνω κάτω σε μια κάμαρα αυξάνοντας
κάτι φορές τα ντεσιμπέλ για να νομίσουν
ότι και κάποιος άλλος κατοικεί
την μοναξιά που κατοικούνε..