Η τάξη…

Σβησμένο χέρι μου-

Στο αμυδρό φως είδα

Την επιδερμίδα σου να τρέμει σαν για να γεμίσει

Από το μελανοδοχείο της συγκίνησης-

Είχες τόσα φυλαγμένα μυστικά· κάποια

Τα διάβασα φωναχτά,

έσπασα τον κώδικα

Και τα ακολούθησα έως την άμμο

Της ερήμου,

στο απομακρυσμένο σημείο

Του μηδενός- ξέρω:

Είναι η τάξη όλα να είναι άτακτα και να λείπω,

Κάπου

Ψάχνοντας για ένα σύνορο απ' όπου και πέρα

Ναρκοθετούνται όλες οι αγωνιστικές συλλαβές

Ενός κόσμου που φείδεται της Αλήθειας το μέλι..