Εικόνα…

Φυσικά και είναι ωραίος ο απόπλους

από το Τίποτα προς τον μεγάλο ωκεανό

της φαντασίας μου.

Ούριος άνεμος και τα πανιά όρτσα

τον όρμο εγκαταλείποντας των λέξεων.

Στεκόσουν στην πλώρη, άγαλμα συγκινητικό.

Μόνο τα μαλλιά σου ανέμιζαν όπως του ανέμου οι πνοές

βάθαιναν προς την θάλασσα που ακινητούσε.

Γυαλί καθρέφτης τα νερά.

Στων ματιών σου την ηδυπάθεια ο χρόνος σταμάτησε εφευρίσκοντας

κραταιά δυνητικά επιχειρήματα.

Κι εγώ σε αγαπούσα πάντα όπως θα σε αγαπώ!