εμείς προσβλέπουμε σε άλλον παράδεισο..

Κάποια ώρα η αργόμισθη σελήνη θα αποκοπεί από τον ουρανό και

Θα αποδοθεί, σαν νόμισμα νεόκοπο,

Στον μεθυσμένο έρωτα

            Η ολομέλεια των φύλλων

            Της πικροδάφνης θα χτενίσει τα μαλλάκια της και

            Θα παραβγεί σε λάμψη με το ξεχασμένο άστρο

            Θα νιώσει σκίρτημα βαθύ ο ουρανός

Τα παιδιά θα παίζουν ακόμα

Οι μανάδες τους θα τα φωνάζουνε να μαζευτούν

Στον κόσμο της νύχτας οι σκιές είναι κυρίαρχες οι σκιές διαφεντεύουν

Κλείνοντας επίτηδες τα φώτα των εραστών

Θα 'ρθει μεσάνυχτο όσο να νιώσεις τι είπα

Όσο να νιώσεις τι έσυρα από την μοναξιά και σου το απίθωσα

σαν δώρο στην παλάμη

Όσο να καταλάβεις ότι η σοδειά εφέτος θα είναι λειψή

Αλλά εμείς προσβλέπουμε σε άλλον παράδεισο..