...αποχρώντος λόγου...
Δεν είναι ποίηση αυτό, είναι ο καημός μου…
...
ΕΠΙΣΚΕΠΤΕΣ ΚΑΙ ΦΙΛΟΙ ΜΟΥ..
1 Ιουλίου 2015
Φυσήξανε οι πνοές του θεού
Ζ΄.
Σαν ένα τριαντάφυλλο που μύρισε δόξα Ανάμεσα στα δάχτυλά μου Σε κράτησα Σιωπηλή Τα βλέφαρά σου ήτανε ασπίδες Στα ετοιμοπόλεμα μάτια σου που κατακτούσαν Το κάστρο μου!
Δεν αντιστάθηκα! Φυσήξανε οι πνοές του θεού και γίνανε Αφόρητες οι προσδοκίες!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου