Κάποτε…

Κάποτε όλα θα είναι σκιές.

Επικές σκιές, σκιές με ένστικτο

που θα πιάνουν εμφύλιο όπως να ζουν 

μια νέας εκδοχής και χρόνου τιτανομαχία.

Κάποτε θα είμαστε αλλοδαποί στον πλανήτη.

Θα γαλουχηθούμε με τόσες υποταγές που θα είμαστε όλοι μας ίδιοι-

φυτά στο ίδιο θερμοκήπιο.

Κάποτε η ιστορία θα βρωμίσει. Όσοι την κατανοήσουν δεν θα μείνουν αμέτοχοι

μόνο θα ανταρτέψουν για το αίμα του Ανθρώπου.

Κάποτε νομοταγείς θα είναι μόνο οι προδότες.

Οι άλλοι θα είναι έκπτωτοι κι εξορισμένοι μες τον οικουμενικό τάφο της μελαγχολίας.

Κάποτε οι ποιητές δεν θα γράφουνε λέξεις-

θα στολίζουν με προτροπές τις σελίδες

και θα πέφτουνε πρώτοι στα πεδία των μαχών…