Η σπουδαιότητα των ασήμαντων…

Διπλώνω στην μέση το φεγγάρι.

Το κοίλο τρώει το κυρτό.

Ο ρεαλισμός της σφήγκας ενάντια στην αγαθότητα της μέλισσας.

Φιλοπαίγμων αέρας.

Σκωπτική διαβρωμένη διάθεση.

Η συγκυρία έφερε κοντά την μέρα με του αιώνα τις καταγραφές.

Πόνος. Ανθρώπινος πόνος.

Οι δρόμοι των πόλεων είναι λουστρίνια αφόρετα που περιμένουν πόδια ζωηρά.

Η ποίηση μία σελίδα των ρητών αρρήτων.

Κρατήθηκαν μέσα στην μοναξιά οι λυπημένοι και,

τώρα που τους αποκρυπτογραφώ,

είναι ηθοποιοί παρακμασμένοι.

Η χάρις του θεού αξιώνει κεφαλαία ονόματα.

Εγώ επιμένω στα τυφλά και στα μικρά.

Λες και αναγνωρίζω των ασήμαντων την σπουδαιότητα..