Επίλογος...

Με τον τρόπο μου ήμουνα πάντα αιρετικός: αυτός που έβλεπε τα πράγματα με το δικό του το πρίσμα. Εκεί τώρα ποντάρω: στην ΄άλλη ματιά΄.

Σαν να έχω πιστέψει ότι η ρίζα του σφάλματος είναι αυτό το ομαδικό αίσθημα που προωθούν οι κοινωνίες και αγαπούν -γιατί βολεύει- τα πολιτεύματα.

Ας μείνω με τα λίγα μου όμως.

Ας καταφέρω να διατηρήσω λίγο νερό στο παγούρι μου και ας τραβώ αυτόν τον ανήφορο που με πάει στο λυρικό μου βουνό.

Θέλω να αντικρύσω την ανατολή όπως πρωτόπλαστος που γεύεται με παρθενικές αισθήσεις τον γύρω του κόσμο.

Υπόσχομαι να κλέψω κάτι και να σας το φέρω πίσω εδώ.

Για να χαρείτε την αρχέγονη Ομορφιά της Φύσης και της Ποίησης..

Σας χαιρετώ!