Των ιδεών οι σταλακτίτες αφήνουν την καρδιά μου
εκτεθειμένη.
Τόσος ήλιος τόσο θάρρος!
Ακούω επιφωνήματα που ζουν για την επική μουσική.
Μια αίσθηση μελαγχολίας που ραπίζει τα φυτά αφήνει
μες τα χέρια μου ένα χρυσό
ίζημα θανάτου.
Εκτελώ εργασίες ρυθμών.
Το μολύβι μου αγγίζει τον τύμβο που κοιμάται ο
πρίγκιπας και από την σαρκοφάγο του καιρού ένα λουλούδι βγαίνει
αιώνιο κι αθάνατο..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου