Ο ήλιος ακουμπά στο χώμα, τα αμπέλια
παίρνουν μια βαθιά ανάσα και κλονίζονται
στοιχισμένα με τα λυγερά κορμάκια τους
γύρω απ’ τον πάσαλο της ζέστας.
Κελαηδισμοί. Αψιμαχίες
των πουλιών. Βάρβαρα
γέλια του καλοκαιριού.
Στον ορίζοντα οι δραγουμάνοι των γλάρων
μεταφέρουν το μήνυμα της ενσάρκωσης
του πόνου, του πόθου.
Βοιωτία σκυμμένη μες το τοπίο
Βοιωτία άγουσα και Βοιωτία συνεφαπτομένη
Βοιωτία λυρική χοάνη που μέσα της
αναδεύονται μνήμες και αρώματα.
Οι ώρες περπατούν ξυπόλυτες με τα ωραία μαντήλια τους
Τραγουδούν. Μυρίζει σκίνο
και πεύκο
ολόγυρα.
ολόγυρα.
Μεγαλεπήβολη Πέμπτη.
Ιέρεια του φωτός!
2 σχόλια:
Bu ne güzel şiir!
Begonvilli Ev
Teşekkürler!
Δημοσίευση σχολίου