Αν, λέω, αν…

Από τις απιστίες συμπεραίνεται η πίστη, και

ουδείς νεφελώδης ουρανός δεν είν’ επιζήμιος

αν κρύβει μια καλή βροχούλα. Να πώς σας μιλώ: η λιακάδα

χωράει στα λόγια μου

σαν μουσική

που αποφλοιώθηκε· γέννησαν

αισιοδοξία οι ελπίδες.

                                 Βρίσκω τα αθάνατα που κατοικούν μες τα φυτά

χλιμιντρίσματα· σκεύη ιεροτελεστίας πάνω στον βωμό του ουρανού· μόνο χελιδόνια

ιερουργούν Ιούλιε για χάρη σου! Μόνο

κάτι σπουργίτια που τσιμπολογούν το έρεβος όσο να δώσουν

τιτιβίσματα ενός συμβολικού ανέμου

που πετάει την σκούφια του

για παιχνίδι και κέφι.

Στο θέατρο των καιρών    

είναι δύσκολος ο άνθρωπος

εύκολες είναι οι τορπίλες- δεν νοιάζεται

κανείς για κανένα· το αίμα

ρέει αφήνοντας φρικώδες

αποτύπωμα θανάτου.. Αν

λέω, αν εξαργυρώναμε αλλιώς την ψυχή μας

μπορεί να ήτανε πιο προσιτός ο ουρανός. Μπορεί

να ήτανε χαρούμενος ο κόσμος των παιδιών-μπορεί

να δέναμε την οικουμένη με πιο λυρικά δεσμά.

                                                               Ιούλιος 2014