Η ποίηση είναι μια μάχη…

Χαιρέκακα μιλά η ανάγκη.

Της υποτάσσεσαι.

Το θέμα είναι

να καταφέρουμε να μείνουμε σε κείνη την στοργή

την γλυκιά

που έπεται του πόνου-

αυτήν την γλυκιά πλεύση

πέραν κάθε συνόρου

όπου

η ψυχή λυγά

κι εσύ είσαι λίγος και χάνεσαι.

Η ποίηση

είναι μια μάχη που νικά

ο πιο συγκεκριμένος.

Το εμπέδωσα.

Στο καταφύγιό της

οι λαίλαπες των ειδήσεων δεν έχουνε ρόλο.

Μετουσιώνονται τα πάντα σε σιωπή – και μετά

σε φλυαρία

λυρική

που τους αδαείς μάλλον ξενίζει.

Και γράφω για να σκέφτομαι,

που λέει και ο φίλος.

Γιατί με το μυαλό πραγματοποίησα πολλά ταξίδια.

Γιατί με την αμαξοστοιχία του λεξιλογίου έτρεξα

μεγάλους κάμπους

και τρύπωσα

σε σκουληκοφαγωμένα βουνά

αντικρίζοντας

τις ανατολές που αγαπούσα

και την θεόπνευστη δύση.

Την ζωή που δράμει και τον επικείμενο θάνατο.

Την ώριμη φιλοσοφία μου και την αποδοχή

της θνητότητας.

την υγειά μου

την αρρώστια μου

την ελευθερία…