...

...

ΕΠΙΣΚΕΠΤΕΣ ΚΑΙ ΦΙΛΟΙ ΜΟΥ..

27 Φεβρουαρίου 2021

Νύχτα παλίρροια των ερώτων…

 Νύχτα παλίρροια των ερώτων…

Στον αφρό βγαίνουν οι λύπες μου, στο άκουσμα
της βαθύλαλης νύχτας
εθελούσια παραδίνονται οι πόθοι στου σώματος
την ηδονή και
ταρακούνιονται τα σύμπαντα όλα, ένας
δασύς ήχος από φωνήεντα που αναθερμαίνουν την αίγλη του λεξιλογίου
γλιστρούν μες την ανεκλάλητη σιωπή και τρέπουν
την κάθε λέξη
σε φυγή
μπροστά στο νόημα της αγρύπνιας.
Φυγή στην φυγή έρχεται του ποιήματος η άμαξα και φέρνει
φεγγάρια δριμέα και αυτούσια που φωτίζουν
τον νου μου
που σκοντάφτει στα ρηχά και των ιδεών
το καμάρι στολίζουν
με την ατσιδοσύνη τους.
Όπου να κρύβεσαι θα σε βρίσκω
τεκμηριωμένη στον πόθο σου και στον έρωτα!
Μπορεί να είναι ασπρόμαυρη εικόνα ένα ή περισσότερα άτομα

6 Φεβρουαρίου 2021

Το Ποίημα!...


 

Κάτι συγκρατεί το τοπίο ανάμεσα σε ανθισμένες ματαιότητες

Στην καρδιά μου

Ένα αεράκι που παίζει με τις λεμονιές

Συρράπτει τις επώδυνες εικόνες

Του όρθρου

Ακούγονται βελάσματα

Και ένα ξίφος που θα αποδώσει την Δικαιοσύνη του

Γράφει την Ιστορία αλλιώς

Πλησιάζω

Ο ύπνος έφυγε, ξύπνησα ανάμεσα σε ακαθόριστες εικόνες

Ίσως η Ποίηση να σκηνοθέτησε εδώ, ίσως η Ποίηση

Γλύκανε πάντως ο καιρός, η Ελλάδα

Προφυλακίστηκε σε εικασίες

Όση επιστήμη υποταγής έσπειρες τόση θα λάβεις

Ξημερώνει

Μια γάτα γρατζουνά τον παράδεισο

Αποθηριώθηκαν οι κοινωνίες που ξέρεις

Τελεσίδικα όλα είναι μια Αστραπή που τρέχει κατά το έρεβος

Οι ταξιαρχίες των πουλιών σε λίγο θα κινήσουν για νίκη

Εσύ παρακολούθα βουβός

Τι σου χρειάζονται οι ομιλίες

Αμίλητος θα δεις και όσα γεγονότα καταγράψεις θα είναι το Ποίημα!

Μόνον αυτό!

 

                                          5.2.2021  


3 Φεβρουαρίου 2021

Ίχνη μου στον περίγυρο…


Ίχνη πάνω στον χρόνο των ραγισμένων λέξεων
Διαδοχικά ψηλαφώ ακραίες άγκυρες που ακινητοποιούν έωλα πλοία
Η μουσική με συντροφεύει ανοίγοντας κι άλλο τα σύνορα
Έχω πατρίδα φωτιάς
Εκμυστηρεύομαι κάτι και τα δέντρα σοκάρονται να με μεταγλωττίσουν
Ξέρω που είμαι άθεος ένθεος
Όπως και να με διαβάσεις δίκιο θα έχεις να μου αμφιβάλεις τον περίγυρο
Των σκέψεων που εκχύουν νάμα και εκτοξεύονται μες σε ουρανούς ποιητικά ανεστραμμένους…
Ανήκω σε αυτές που δεν προέβλεψες ποτέ σου συγκυρίες!
Μπορεί να είναι εικόνα δέντρο και εξωτερικοί χώροι

Ετικέτες

Αρχειοθήκη ιστολογίου