Αφετηρία φαντασίας…

 

Από την φαντασία άρξασθαι και όπως

να μην την πλησιάζουνε τα λογικά επιχειρήματα

εισβάλλουν οι εκδοχές στην βροντοφώναχτη μέρα, ο χρόνος

είναι τρικλοποδιά στην καρδιά μου

κυκλοφορούν οι σκέψεις μου κάτω από το σκέπαστρο της χλωροφύλλης

ένα λευκό κανάρι κελαηδά μ’ όλο το μέλι που έχει

ανάβει μία σπίθα Άνοιξης

Ω άναξ, την τομή εφάρμοσε επί της γάγγραινας των ουρανών

τόσες θρησκείες επί και όλες βάναυσα να περιπαίζουν

τον δυστυχή πληβείο

τι ρητορεύεις χαμαιλέοντα κι αφήνεις πίσω σου τις αυτοκρατορίες;

Καλά μου φαίνεται κι εσύ πολλές φορές προσαρμόστηκες

ερήμην μου, στις ζοφερές σου απάτες…

Τι να προλάβω από το ασύνταχτο συντακτικό; Πουθενά

δεν βρίσκεται το φιλολογικό μαράζι

παρά μόνο στο στήθος εκείνου που το ‘χει.

Καιρός φέρνει τα λάχανα καιρός τα παραπούλια

Καιρός του σπείρειν και του θερίζειν καιρός-

Όλα γανώνονται με νίκελο που ξεπερνά την Ιστορία

Κανόνες έχει και το μέλλον και το παρελθόν

Κανόνες όλων επί όλων…

Από την φαντασία άρξασθαι

όλα…

28/4/2024

Όλες οι αντιδρά

Μικρή κρυφή επανάσταση στα πρόθυρα μιας δυνατής φωτιάς…

Ξεσκονίζω την εκμυστήρευση και μέσα της πλέω.

Η μέρα είναι καμωμένη από συμπάθεια.

Η μέρα είναι καμωμένη από χοϊκότητα -

Χωνεύει αποστάσεις, σιγομιλά και βρίσκει λύσεις,

υιοθετεί κόπους μεθοδικούς.

Ετούτο το σιγάν στα μεθεόρτια των γεγονότων

σφύζει από την τόλμη αυτού που επαναστάτησε, ποιός ξέρει

πόση ουσία κατανάλωσε η σωτηρία μιας ψυχής για να πετύχει;…

Ούτε η θρησκεία που κατόρθωσε να βρει ουράνια θέλγητρα, ούτε

η εξουσία που κατάφερε να τρέμουνε τα πλήθη

κρυμμένα κι από τον ίδιο τον φτηνό εαυτό τους

θα σβήσουν την ασήμαντη καταγραμμένη

κατάληξη…

Έξω από δεσμούς επίμονης προσήλωσης θα αφυπνίστηκα…

Με πολύ θάνατο γύρω μου για να πονάω.

Και κέρδισα την σκοτεινή γαλήνη που εντός της γίνεται

το δάκρυ αδάμαντας-

Γίνομαι συμπαθής

μόνο σε αποφασισμένους·

Ανεκτίμητη ιστορία- αποκρίνομαι

στο μέλλον

όπως ένας θίασος θεάτρου που ποιεί

το θάρρος που κομίζει

μια φωτιά…

23/4/2024

Συντέλεια τω άλλω τρόπω…

 

Μπέρδεψα τους αναλυτές και ελειτούργησα

σαν κεντρομόλος που υπερασπίζεται μιαν άκαιρη Ιδέα

Σε όλα υπερέβαλα

μπορεί να σφάλλω

Ή να κρατώ ντορό από μιαν άλλη εποχή καίγομαι

μες σε κραυγαλέες ψευδαισθήσεις

τσουγκρίζοντας το γερασμένο σώμα μου

μες την αγρύπνια

ορκισμένα θνητός.

Ποιός μαζεύει

τα σκόρπια λόγια μου που πέφτουν

πέρα από την μουσική,

σ’ ένα χωράφι που ορίζει

τις νέες συγκομιδές, εγώ

ο μάγος ο ρακένδυτος

ο τσαρλατάνος…

Σάββατο των ψυχών - ή μήπως δεν υπάρχουν;-

Μήπως είναι μια δαιμονο-

ποιημένη φούρια του θεού που θέλει

να σβήσει πάνω μας την κάφτρα των τσιγάρων του κι ενώ εκείνος

θα κάθεται να λογαριάζει πόσον έβαλε μπελά

με τέτοια άστοχη Δημιουργία…

Λέω πολλά και ύστερα τα αναιρώ:

Όπως να ενστερνίζομαι τις αντιφάσεις· σε όλα σφάλλω

κοιτώ τον ουρανό και μειδιώ ενώ εκατέρωθεν

των βουνών κάπου ορθώνεται μια λάμψη

φοβιστική·

Ή ζω

όλα εφαρμόζοντάς τα επάνω μου ή

πνευματοποιημένη

με ζώνει η φύση η νύχτα και η λύπη που δεν έλυσα….

Άγιοι Ανάργυροι 23/12/2023

Όλες οι αντιδράσεις:

Παραλληλία….

 

Για να εμπνευστείς άστρα πρέπει να δεις τον ουρανό

μέσα από μεγάλα τηλεσκόπια

μαγικά.

Μετά έρχεται η νύχτα:

Αφυλάκιστη,

ζώνει τα πάντα στο μέγα έλεός της.

Κοίταξα πολλές φορές τον ουρανό.

Πόνταρα στην φιλοσοφία.

Αργότερα αγάπησα να νιώθω

κάπως το φως του.

Αμυδρές ελπίδες να ζεις πιστεύοντας πως θα αγγίξεις

την αμφίβολη σκακιέρα της αιωνιότητας.

Τώρα συνήθισα να μην κρατώ τίποτα από τις προηγούμενες προσθέσεις μου.

Έτσι αφαιρούμαι από το Σύμπαν και όπως με πονάει πάντα αυτό

κρατώ μια δέσμη ποιημάτων που στηρίζουνε την γη σε έναν δίδυμο εαυτό της.

18/4/2024

Θεία Λειτουργία σε έδαφος μιας Άνοιξης…

 

Αμετάκλητα γαλάζιο το στερέωμα

Συναρμόζει τις μεταφυσικές μας ψευδαισθήσεις

Ο νους μου ένας οπαδός φαντασίας

Συρράπτει τα ακραία κρόσσια των λεξιλογίων, κανοναρχεί

Λειτουργίες νεφών

Πίσω από τα εικονίσματα του πόνου.

Σούσουρο ταραγμένης σκέψης το πρωί

Μονολογούν την συμφορά μας τα αηδόνια

Τώρα που η Άνοιξη απαρτίζεται από τα ξοφλημένα αγριολούλουδα που μάζεψε ο ήλιος

Για να ερωτευτεί μια ψηλομύτα ηλιαχτίδα.

Τίποτα ουσιαστικό όπως και να το δω.

Και διάφορα γεγονότα μπουρδουκλωμένα μέσα στην πραγματικότητα μαστίζουν

το ανέφελο πρόσωπο της μέρας.

Μένω στο ύφος που μου έλαχε.

Και καταγράφω ευτυχίες και δυστυχίες. Όλα ταυτόχρονα.

Έχω σκοπό. Είμαι εντολοδόχος του φαιδρού.

Ανάμεσα στα τιποτένια ξίφη μου αντέχω μία στιβαρή μοναξιά και φλερτάρω

Με τον ευρύχωρο περίγυρο της νιότης μου.

Ποιήματα φορτωμένος όλος!

17/4/2024

Όλες οι αντιδρά

Μυσταγωγικό…

Τέτοιες οι διαθλάσεις του λεξιλογίου που ώριμα γίνονται

τα ζουμερά φρούτα των εννοιών.

Αποκρυπτογραφώ και ξέρω.

Συναρμολογώ μεταφυσικά πάθη και μισθώνω ένα ποίημα που σκλαβώνει την ‘’κατάσταση’’.

Στο φως αποκρυσταλλώνονται οι ζωές σαν μία ζεύξη που ενώνει τα ασύμβατα.

Ω εικόνισμα έντασης, στιλπνό μυστικό που ξανατονίζει τα χρώματα!

Αυτό ‘’ με κρατά’’ που καθόλου δεν έχω!

Κάτω από εκείνο που εννοώ, ω όμορφη κόψη

που αποδεικνύει πως θα χαθώ, ωραία θα χαθώ και σε ένα ντουμάνι

θα με αφανίσει ο ενδοτισμός μου.

Εξαγνίζομαι σε μια μειοψηφία που με αναρπάζει κάθε ώρα και με απάγει

στο αφρισμένο κύμα μιας ερωτικής ζωής.

15/4/2024

εικόνα by Lily Nava-Nicholson

Όλες οι αντιδράσ

Δίκης οφθαλμός, Στρατής Παρέλης

 https://issuu.com/stratisparelis/docs/_1065d6793a5d05...

ISSUU.COM

Δίκης οφθαλμός, Στρατής Παρέλης

Ποιητική συλλογή

Κανόνες του γκράφιτι…

 

Αφήνομαι να πλέω σε λευκή συνείδηση

Στο χρώμα η υποταγή,

και στο ανυπόταχτο

μανιφέστο της νεότητας!

Στον ήλιο μέσα και στο ελαφρό αέρι

σείονται οι ευκάλυπτοι

όπως μια θυμωμένη διμοιρία

που βηματίζει άοκνα σημειωτόν.

Κάτσε στ’ αυγά σου ρε, κάτσε στ’ αυγά σου

που θες να φας της ώχρας το μεδούλι, δούλε εσύ

που τίποτα ποτέ δεν αμφισβήτησες!

Α νεολαία

χαρισάμενη, πολλαπλά τεκμηριωμένη

μέσα σε όλες τις αμφισβητήσεις σου…

Α νεολαία…

Καις και το ξέρουν όλοι- μην κοιτάς

που θέλουν να σε διαβάλλουν, καις

και θα δυναμιτίσεις κάθε βάλτο!

Εγώ πιστεύω τις λαχανιασμένες σου αναπνοές- είσαι

Ταύρος σε υαλοπωλείο, σέβομαι

το ακονισμένο σου νυστέρι·

Πώς να την ερμηνεύσεις την ψυχή αν δεν βαθύνεις στα σκοτάδια της; Πάντα

με έναν Βουκεφάλα θα είναι ο στρατηλάτης,

δεν αγοράζεται η έμπνευση, όλοι το ξέρουν

μην βλέπεις που αυτολιβανίζονται, όλοι το ξέρουν

ότι καλύτερο είναι να γλείφουν ένα παγωτό από

να γίνονται ελεεινοί σφουγκοκωλάριοι….

Α νεολαία…

Καλά που υπάρχεις και θα φέρεις γλιτωμό…

10/4/2024

Όλες οι αντιδράσεις

Αστοχία σε πολλαπλή κατάθεση..

Άστοχες πιθανότητες να ομονοήσω

με αυτήν την εποχή των αντεκδικήσεων.

Μένω στο Πουθενά.

Κρατημένος από ένα οίστρο απατηλό.

Θεωρίες επί θεωριών και ούτε που τις πίστεψα.

Νευρικό σύμπαν, ατελές, σμίγει πάνω στις ζουμερές επιδιώξεις μου- εξάλλου

λίγα πιστεύω.

Όμως γέννησα σχήματα, πάθη που με χαρακτηρίσανε, ερωτικές πορείες που τραβήξανε

Τις κουρτίνες του νου μου να δω

μακριά στον πέρα ορίζοντα-

Καθαρά, πιο καθαρά από ποτέ μου τώρα.

Τούτο το σιγάν είναι μια ευτυχισμένη προσευχή που νιώθω

καλύτερα καθώς ανηφορίζω προς το κραταιό Θαβώρ, μαθαίνοντας

την ‘’μεταμόρφωση’’ σαν κληροδοτημένη αγρύπνια και λειψός

Ο θάνατος καμιά λευκότητα

δεν καταφέρνει να σκεπάζει.

Ντύνω την επιφύλαξη μου με αγωνία.

Συμβουλεύομαι μια άσκοπη ‘’σκέψη’’ που έρπει.

Μπερδεμένα τα λαθεμένα με τα σωστά μου.

Πολύ μπερδεμένα! Βγάζω το σουγιαδάκι μου. Ξύνω

το αρχαίο κλαδί που πέταξε ματάκια κόμπους άνθισης ανέλπιστης.

Τι να σημαίνουν όσα δάκρια θα είναι σαν συνθήματα

ξεπνοϊσμένης πίστης των αρχαίων αρωμάτων;

Καμιά θρησκεία δεν με πάει κάπου φωτεινά!

2/4/2024

Όλες οι αντιδρ