Ξεσκονίζω την εκμυστήρευση και μέσα της πλέω.
Η μέρα είναι καμωμένη από συμπάθεια.
Η μέρα είναι καμωμένη από χοϊκότητα -
υιοθετεί κόπους μεθοδικούς.
Ετούτο το σιγάν στα μεθεόρτια των γεγονότων
σφύζει από την τόλμη αυτού που επαναστάτησε, ποιός ξέρει
πόση ουσία κατανάλωσε η σωτηρία μιας ψυχής για να πετύχει;…
Ούτε η θρησκεία που κατόρθωσε να βρει ουράνια θέλγητρα, ούτε
η εξουσία που κατάφερε να τρέμουνε τα πλήθη
κρυμμένα κι από τον ίδιο τον φτηνό εαυτό τους
θα σβήσουν την ασήμαντη καταγραμμένη
κατάληξη…
Έξω από δεσμούς επίμονης προσήλωσης θα αφυπνίστηκα…
Με πολύ θάνατο γύρω μου για να πονάω.
Και κέρδισα την σκοτεινή γαλήνη που εντός της γίνεται
το δάκρυ αδάμαντας-
Γίνομαι συμπαθής
μόνο σε αποφασισμένους·
Ανεκτίμητη ιστορία- αποκρίνομαι
στο μέλλον
όπως ένας θίασος θεάτρου που ποιεί
το θάρρος που κομίζει
μια φωτιά…
23/4/2024
Αναρτήσεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου