Αστοχία σε πολλαπλή κατάθεση..

Άστοχες πιθανότητες να ομονοήσω

με αυτήν την εποχή των αντεκδικήσεων.

Μένω στο Πουθενά.

Κρατημένος από ένα οίστρο απατηλό.

Θεωρίες επί θεωριών και ούτε που τις πίστεψα.

Νευρικό σύμπαν, ατελές, σμίγει πάνω στις ζουμερές επιδιώξεις μου- εξάλλου

λίγα πιστεύω.

Όμως γέννησα σχήματα, πάθη που με χαρακτηρίσανε, ερωτικές πορείες που τραβήξανε

Τις κουρτίνες του νου μου να δω

μακριά στον πέρα ορίζοντα-

Καθαρά, πιο καθαρά από ποτέ μου τώρα.

Τούτο το σιγάν είναι μια ευτυχισμένη προσευχή που νιώθω

καλύτερα καθώς ανηφορίζω προς το κραταιό Θαβώρ, μαθαίνοντας

την ‘’μεταμόρφωση’’ σαν κληροδοτημένη αγρύπνια και λειψός

Ο θάνατος καμιά λευκότητα

δεν καταφέρνει να σκεπάζει.

Ντύνω την επιφύλαξη μου με αγωνία.

Συμβουλεύομαι μια άσκοπη ‘’σκέψη’’ που έρπει.

Μπερδεμένα τα λαθεμένα με τα σωστά μου.

Πολύ μπερδεμένα! Βγάζω το σουγιαδάκι μου. Ξύνω

το αρχαίο κλαδί που πέταξε ματάκια κόμπους άνθισης ανέλπιστης.

Τι να σημαίνουν όσα δάκρια θα είναι σαν συνθήματα

ξεπνοϊσμένης πίστης των αρχαίων αρωμάτων;

Καμιά θρησκεία δεν με πάει κάπου φωτεινά!

2/4/2024

Όλες οι αντιδρ