Αυτό το νοικοκυριό από μυρωδιά χλωρίνης και απλωμένες
μπουγάδες
δικαιώνοντας το μυστικό της συμβίωσης· αυτή η πυκνή ρίζα από
συμπεριφορές που επιμελούνται μια αρμονία
παρότι ο βίος είναι ένα παιχνίδι εναγώνιο.
Στην μεριά την σκοτεινή.
Ένας καθρέφτης που παίζουν μέσα του όλες οι εκδοχές του
απόλυτου.
Επιχειρήματα, σάλος, βοή –η κάθετη στιγμή μιας οριζόντιας
εξάπλωσης του θλιμμένου εγώ σου.
Η κούραση που ήρθε, ο ύπνος, η καταφυγή
σε ανερμήνευτα όνειρα.
Το καθετί είναι στυφό μετά από την αριστοκρατική πλάνη της
νεότητας: το ξέρω, το ξέρεις.
Τα αεικίνητα ψάρια γυαλίζουν ντροπαλά μες την λίμνη που
μπροστά της κάθομαι και διατελώ αφέντης ενός άξεστου τίποτα.
Οίκαδε.
Περιστοιχισμένος από θορυβώδεις ανθρώπους.
Κάποιοι είναι αδιάφοροι και δοκιμάζουν ένα επίπλαστο ύφος
φιλαρέσκειας και παρακμής.
Πρόσεχε κι εσύ!
Θα πληρώσεις πολλές εμπιστοσύνες αλλά δεν θα χαρείς την
είσπραξη καμιάς απόδειξης ευγνωμοσύνης..
Ιούλιος 2014-07-06
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου