Αυτό, μόνο αυτό…

Ανάμεσα σε δύο συλλαβές ξοδεύτηκε η ζωή μου.

Το διαμέρισμα μπατάρει μες τα σύννεφα και η φιέστα των άστρων

ρίχνει κάτω την εκεχειρία του ύπνου.

Η γραφή εκτείνεται ως το άπειρο.

Αυτά που έλειψαν ξανάρχονται λυπημένα.

Έχασα και ξανακέρδισα –τίποτα δεν μου ‘μεινε

από το άξεστο παιχνίδι της Τύχης.

Η μέρα προχωρά. Πέντε η ώρα το πρωί –όλα υπόσχονται κάτι.

Και η απαρέγκλιτη σαπουνόφουσκα της ευτυχίας 
είναι ταγμένη να συντριβεί επάνω στο βραχάκι της πραγματικότητας 
που αίμα στάζει 
ανθρώπινο..