Οι πόλεις σκαρφάλωσαν κι έγιναν ηθική μου…

Αναμετριούνται κάτω από τον ήλιο του μεσημεριού

οι αποφασισμένοι.  Σπέρνοντας την λαγνεία τους παντού.

Των καθεστώτων που ρήμαξαν, η οσμή

αποφορά και δυσωδία. Ο άνθρωπος

πολύ εσκλαβώθη᾿..

                              Καταστρατήγησε τους νόμους και

αδιαφόρησε για ηθικές. Λάξεψε σε καινούριο βράχο

μορφές αρεστές στου εγωισμού του το πλάτος.

Έτσι που η λογοτεχνία έχει κάτι να πει

νοτισμένο απ’ το αγιάζι της φιλαυτίας. Δες τους:

κορδακίζουν τρελά, βαυκαλισμένοι

στο μεθυστικό κρασί της ματαιοδοξίας. Πουφ!

Αγαπώ ένα λουλούδι χιλιόδοξο. Στο μήκος

της ακτογραμμής έχω χαράξει

τα ελληνικά εμβλήματά μου.

Χίος χαριτωμένη, Μέτσοβο, Πρέβεζα,

Ναύπλιο, Μεσολόγγι, Αθήνα, Λαμία μου-

Πόλεις που ζουν για να ζω, κι όλες οι άλλες

που αυθεντικό κάνουν το πάθος μου και πιο βαθιά την αγάπη-

Θεσσαλονίκη μου, Χανιά, Ρέθυμνο, Ξάνθη,-

Καλώς που υπάρχετε!  Όποιος

έχει αγγίξει την φιλοπατρία όπως την νοώ

ξέρει τις συμπληγάδες ν’ αποφεύγει…