Μία η οδός…

Μία η οδός

κι άνω κάτω αυτή

υπολείπονται σε αύρα τα γεμάτα αλσύλλια

ο ήλιος κρύβεται

κάπου θα έρχεται βροχή

το χέρι σου κρατάει ένα τσιγάρο

ακόμα κι ύστερα του θανάτου

Τόσα δόγματα για σένα κι εσύ

αδογμάτιστος. Αναρριχάσαι

στην ψηλή ραχούλα

της έμπνευσης. Θεέ μου!

πού βρήκες τόσο θάρρος να αποφλοιώσεις το φεγγάρι και

το τρυφερό κοτσάνι του να μείνει

στα σκαλοπάτια του απογεύματος,

λιγόπνοο και μαραμένο;

Στο στήθος σου πάλι διαβάζω.

Μουσικές συλλαβίζονται από τις στεντόρειες

μουριές

που νοιάζονται για των πουλιών τις παραινέσεις.

Τα ηλιοτρόπια ζητούν το ανεκδιήγητο.

Η φιλοσοφία εκάμθη.

Ό,τι μνήμες απόκτησα

εγκαταλείπονται μες την βαριά σιωπή..