Ποιός;

Ποιός έφερε την ζέστα στα χωράφια και

τα πουλιά εγκατέλειψαν τον επικό εαυτό τους, λες

και τα πείσμωσε η φωνή και μπόρεσαν

εγωιστικά μανιφέστα- ποιός

βρήκε ανάμεσα στα σπασμένα μάρμαρα μια ηχώ

αρχαία παιδούλα και την θρόνιασε

στον λίθινο θώκο του Ιουλίου, μόλις

η μέρα θρυμματίστηκε σε εξήντα δυο παρομοιώσεις, γνέφοντας

στους γλάρους να συνωμοτήσουν μένοντας

λιγάκι πάνω από την θάλασσα, στο ύψος

που μια λάμψη χωρά το ύφος του καλοκαιριού και μια ανθρώπινη

ευτυχία;…

Είδα την καθεδρική πνοή του φεγγαριού μετά που η νύχτα ήρθε

να πραΰνει τον πόνο των δυστυχισμένων –είδα

το άλογο της Τρίτης που χλιμίντριζε στην παραλία του ήλιου, δυο βήματα

από την επικράτεια του γέλιου και τον ταρσανά του Θεού..