Αισθάνομαι σιωπηλό όργανο που κρύβει
υποδόριες φωνές!
Εκεί καρπούται η σιωπή θέληση ήλιου κι εκεί
του ύπνου μου η κιβωτός ανοίγεται και λάμπουν
χρυσάφια αινίγματος μες τον αέρα!
Χαρούμενα ποιήματα κατέκτησα μες την γλαφυρή
ερημιά-
λες και θα μου έδινε τίποτα πιο ρομαντικό η
κάμαρα…
Έγραψα φεγγαροντυμένες κοπέλες
στον πλατύ ουρανό του θεάτρου,
αγόρια σαν κρασιά που στον έρωτα
τις κοπέλες μεθάνε-
ευρύτατος μου έγινε ο ορίζοντας.
Κι όταν η πείνα των λέξεων άφησε ίζημα πόθου
λάμψη σφυροκοπούσα ατέρμονα τα λεξιλόγια –επαίτης
λυρικής έντασης που ανήκει
σε σένα..
Αναρτήσεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου