Ο ΧΡΟΝΟΣ ΠΑΙΖΕΙ ΑΝΤΑΥΓΕΙΕΣ ΣΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ ΜΟΥ.

Παρομοιώσεις που δεν έχει ούτε η θάλασσα

ν’ αποδώσει στα τέκνα της-

ξίφος απειλητικό που κινείται

του χρόνου.

Μεγάλος στρατηλάτης κόβει

τους Γόρδιους δεσμούς της υγρ-ασίας..



Εγώ ξέρω ανεμώνες θαλάσσιες- περισσότερο μου αρέσουν

μέρες που δοκιμάζονται οι αφροί

στέλνοντας τα χελιδονόψαρα να εφορμήσουν

πάνω στην στείρα έμπνευση.



Διαφορετικές είναι κάθε φορά οι ομιλίες μου

μυρίζουνε αέρα αιολικό

θάλλουν ελπίδες του γιαλού μπροστά σε ακρογιάλια

ανατολικά.



Σπίτια που έχουν κάτι από Ιωνίας μεράκι..

Βλέπω πρόγονο χρόνο και μέσα στ’ αδιέξοδα στοχάζομαι

καλοκαίρια,

που ρέει μια σελήνη κορυφαία!



Στα ρηχά που μόλις κατάφερα να δω

τ’ ουρανού

άσπρισαν λαύρες προσδοκίες-

σα να γυρίσαν του Ομήρου ραψωδίες σε καινούρια

ενορχηστρωμένη νοσταλγία


κι οι πικροδάφνες εκεί δίπλα σε λιόδεντρα να τράνεψαν…



4.1.2008