Αποκοιμήθη᾿..

Στους χρόνους που πρωταγωνίστησε γεννήθηκαν οι τραγωδίες.

Μπορεί η μέρα να είχε ξημερώσει αλλιώς

ο ήλιος φόρεσε στραβά πάλι την σκούφια του

και κίνησε κατά τα βουνά.

Τότε τα έμπλεξε όλα

το αφράτο σανταλόξυλο, την μουριά

που απλώνεται μες τον αέρα, το μεσημέρι

ανάλλαχτο, τα έμπλεξε όλα

και μετά

στο κόρωμα

μες τον βαθύ ύπνο

ονειρεύτηκε μια πολιτεία ειρηνική

που την τραγουδούνε πουλιά

στον γεμάτο αιθέρα.

Έσβησε σαν άστρο που καταπίνει η νύχτα κι ο Αύγουστος.

Κάτω απ’ τις γέρικες λεύκες, κοντά στις καρυδιές και τα αμπέλια, δίπλα

Στην αγριαπιδιά που κάγχαζε στον ένστικτο ήλιο της Βοιωτίας.