Η κοπέλα…

Ένα κοχύλι που αφρίζει σαν να ήπιε γουλιά απ’ το πέλαγος

Μια νύχτα που ξεκαρφώθηκε από την σκεπή του ουρανού

Μια βοκαμβύλια που έσυρε χορό με τα ομοειδή της

Λαύρος, καταπραϋντικός ο ήλιος του μεσημεριού.

Στην παραλία ακούστηκαν γέλια κι επιφωνήματα

Η κοπέλα γύμνωσε τότε τα στήθη της και βρήκε δουλειά ο αέρας

Χάιδεψε το αφράτο της κορμί ώσπου να μείνει λιπόθυμος

Αυνάν πάνω στο πεζουλάκι του Ιουλίου.