Οπόταν έσω γνώση…

                         4.

Χορός το συν το πλην και το μετά

των αποκαλύψεων. Όλα υφίστανται

για να αμφισβητηθούν. Σε κάθε δίαυλο επικοινωνίας ακούω

τα θλιβερά παράσιτα της μοναξιάς των ανθρώπων.

Ας γεφύρωνε κάποιος το χάσμα ανάμεσα στην μουσική και την θλίψη!

Αλλά από του λυπημένου τα αισθήματα

προέρχονται οι νότες των αξέχαστων ποιημάτων..

Από τις σάλες του ύπνου ακούγεται

το πιάνο της ακύμαντης φαντασίας.

Ο θεός παραγγέλλει εφησυχασμό αλλά οι άνθρωποι

αιματοκυλιούνται γράφοντας ολέθριες ιστορίες.

Κοιτώ στην ψυχή τους-

με τρόπο που κανένας δεν έκανε. Κοιτώ

με πόνο. Τα ποιήματά μου, αδέκαστα ρήματα, βάφονται

χρώματα ενός ιερού πολέμου που κατανοεί μονάχα ο φανατικός των ελπίδων.

Θέλω να πω όσα δεν θα μου επιτρέψει και η ίδια η γλώσσα

ακολουθώντας την αρχισυνταξία των εργολάβων

μιας βεβαιότητας που πια δεν είναι...

Διαβάστε με όπως ζητά απόνα άνθος η όσφρησή σας

το βαθύ κύμα μιας ανάσας πλατιάς όπου χωρά

όλη η τακτική κι ο αιφνιδιασμός του αρώματος.

Ας χτυπήσουν κόκκινο οι χορδές των αισθημάτων..

Αυτός που ξέρει από ζεύξη δηλητηρίου κι αντιδότου θα αποφανθεί

πόσο γαλάζιος είναι ο πόνος της μέρας!

Έχω τον τύπο μου και είμαι απόλυτος

σαν το τιτίβισμα ενός στρουθίου που για τίποτα δεν μετανόησε..