Το χαμόγελό σου τα πάντα και το θηλυκό μετάξι
των λόγων σου –όλη μου η ιερή αστραπή!
Το περβάζι σου με τις γλαστρούλες, το φόρεμά σου, ο ήλιος
που παίζει αχερούσια παιχνίδια με την θαλερή ζωή.
Ο κόπος κι η ανάπαυση…
Η νυσταγμένη φλογέρα, στο έμπα της μέρας, το βουκολικό
μεράκι,
-ξημέρωσε και είσαι εύληπτη όπως ένα σορόπι κοραλλένιο.
Η αφή, πολλαπλή επανάσταση, η όσφρηση, η θρέψη
-όσο
να φτάσεις την τρανή Ομορφάδα.
Νικάς και κατά κράτος τον συλλογισμό
των αμαθών- είσαι
επικεντρωμένη σε μουσικές μυήσεις- τώρα
ή και ποτέ
Νανουρισμένη
κάτω από τις αψεγάδιαστες βερικοκιές και
τον αριθμομνήμονα ζέφυρο..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου