Λυτρωτική αρετή-
Σαν μια μέρα που επικυρώθηκε μέσα μου ο κόσμος·
Δυνατά αμφισβήτησα τα πάντα·
Αλλά και τι ήθελα να κατέχω στον μέλλοντα;
Όλα έχουν περιορισμένη διάρκεια·
Γράφω γιατί με πονάει η άσκοπη ανάσα·
Τελεία σε κανέναν πρόλογο δεν υπάρχει·
Όλα είναι πρόζα που την αποστηθίζουν γερασμένοι ηθοποιοί·
Νομίζω τέλειωσα με την χημεία των λέξεων·
Επικεντρώνομαι σε μια στιβαρή μοναξιά·
Με θυμώνουνε όλα-
Αγαπώ τον λαό μου παράφορα
Κι ας με πληγώνει η πατρίδα·
Ζω μες την αγωνία της·
Κατά βάθος είμαι ένας πατροκάβουρας που βαδίζει λοξά
και παραξενεύει τους ταγμένους
Στην ορθοδοξία του βαδίσματος, ερευνητές..
14.2.2012
Αναρτήσεις
2 σχόλια:
Ενα θυμό και μια πίκρα διακρίνω στις λέξεις σου
Μου θυμίζεις εκείνο το σλόγκαν "ή στραβός είναι ο γυαλός ή στραβά αρμενίζουμε "..
Μα καλέ μου ποιητή ποιοί είναι οι ταγμένοι; και ποιοί γνωρίζουν καθαρά και κρίνουν τα ίσια βήματα ;
Η πατρίδα με πληγώνει και μένα και δεν το αξίζαμε νομίζω..
Πάντα όμως παροτρύνεις τους άλλους να κοιτάζουν τη ζωή αισιόδοξα ( όσο μπορούν )...
Καλό απόγευμα ποιητή
Ε καλά κι εσύ βρε Δέσποινα, μην δίνεις και πολύ σημασία- εγώ είμαι και λίγο τσατίλας.
Η ποίηση επειδή είναι κυρία των δευτερολέπτων, καταγράφει όλες τις λεπτές αποχρώσεις του θυμικού κι εγώ δεν είμαι ποτέ υπέρμαχος του να θέλω κάτι να κρύψω.
Ας με μάθει ο κόσμος κι απ’ την καλή κι απ’ την ανάποδη.
Σ’ ευχαριστώ που πάντα με μελετάς τόσο!
Καλό βράδυ να έχεις!
Δημοσίευση σχολίου