Η ζέστα είναι χειροβομβίδα με απασφαλισμένη περόνη.

Όταν χάνει η μέρα τον προσανατολισμό της κάτι παράξενα
πουλιά που χτίζουν φωλιές κάτω απ’ τα μπαλκόνια,
πετούν χαμηλά και μετά κάθονται πάνω στα ηλεκτρικά  σύρματα και δοκιμάζουν

Ένα ύφος στεναχωρημένου ιδιοκτήτη του σύμπαντος κόσμου.

Τότε περιγελούν τα δέντρα τις κουρασμένες ώρες και στο ρολόι οι λεπτοδείχτες
δείχνουν μια ησυχία ψυχική.

Στους τίτλους των εφημερίδων στα περίπτερα οι λέξεις διατυμπανίζουν συνέπεια μιας αναληθούς στάσης.

Η ζέστα είναι χειροβομβίδα με απασφαλισμένη περόνη.

Εγώ είμαι εσύ κι εσύ εγώ και πάλι

Και πάλι αλλάζουν οι ρόλοι μας.

Κάνω μια ήσυχη εσωτερική φασαρία.

Μια πεισιθάνατη βαθιά θλίψη ξεκουμπώνει την ενδυμασία των οραμάτων
και είμαστε πάλι δυο βήματα πριν
την επαναστατική στιγμή του αύριο..